بررسی اپیدمیولوژیک مرگ و میر ناشی از تصادفات موتور سیکلت در استان تهران طی سال‌های 1390 تا 1395

Abstract

زمینه و هدف: موتورسواری یکی از دلایل عمده سوانح ترافیکی در جاده­ها محسوب می­شود و موتورسواران به عنوان آسیب پذیرترین کاربران جاده محسوب می­شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اپیدمیولوژی مرگ­ و میر ناشی از تصادفات موتورسیکلت در استان تهران انجام شد. روش­ کار: در این مطالعه مقطعی اطلاعات کلیه مرگ­های مرتبط با تصادفات موتور سیکلت درطی سال­های 1390 تا 1395 با همکاری سازمان پزشکی قانونی جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده­ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 25 انجام شد. یافته­ ها: از 2098 مورد فوت شده در تصادفات موتورسیکلت، 8/95 درصد مرد و 2/4 درصد زن بودند. میانگین سنی در متوفیان 7/17±9/28 سال با بیشترین فراوانی در گروه سنی 18 تا 24 سال (6/30 درصد) بود. مهم ترین علت نهایی منجر به فوت ضربه به سر (1/64 درصد) بود. از نظر وضعیت متوفی، 7/73 درصد از متوفیان راننده و 6/22 درصد ترک نشین بودند. بالاترین میزان مرگ و میر در افرادی با تحصیلات زیر دیپلم (8/62 درصد)­ و دارای شغل آزاد (2/38 درصد) مشاهده شد. مکانسیم عمده تصادفات موتورسیکلت ناشی از برخورد با وسایل نقلیه در حال حرکت (6/76 درصد) بود. بیشترین موارد تصادف در مناطق درون شهری (80 درصد) رخ داده بود و اکثر متوفیان در بیمارستان فوت نمودند. نتیجه­ گیری: با توجه به میزان بالای مرگ­ و میر در مردان، سنین جوانی، افراد با تحصیلات پایین، جاده­های درون شهری و همچنین این مطلب که ضربه به سر علت مرگ اکثر متوفیان را تشکیل می­داد اقدامات پیشگیرانه مناسب جهت کاهش تصادفات موتورسیکلت ضروری به نظر می­رسد.