بررسی اثر سولفات منیزیم وریدی بر سطح پاسخهای استرس، نورواندوکرین و فاز حاد در بیهوشی عمومی در مقایسه با بی‌حسی نخاعی

Abstract

از بین بردن یا کاهش پاسخهای نورواندوکرین، فاز حاد و استرس در ترومای جراحی و حین بیهوشی مورد توجه متخصصان بوده و برای پیشگیری از آن داروها و روشهای مختلفی به کار گرفته شده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثرات تجویز سولفات منیزیم بر تغییرات میزان سرمی هورمونهای استرس، نورواندوکرین و فاز حاد و مقایسه آن با اثرات بی‌حسی نخاعی بوده است. در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شد، 60 بیمار که کاندید عمل جراحی آرتروسکوپی تشخیصی زانو بودند به 3 گروه 20 نفری تقسیم شدند و تحت بیهوشی کامل داخل وریدی با میدازولام، فنتانیل و آتراکوریوم همراه با سولفات منیزیم(گروه 1)، بیهوشی کامل داخل وریدی با همان روش بدون سولفات منیزیم(گروه 2) و بی‌حسی نخاعی به تنهایی(گروه 3) قرار گرفتند. در پایان عمل و بعد از هوشیاری بیمار، درد با سیستم VAS ( Visual analog scale ) در هر سه گروه ارزیابی می‌گردید و در صورت بالاتر بودن VAS از شماره 3 جهت کنترل درد در 24 ساعت بعد از عمل فنتانیل داده می‌شد. سپس 24 ساعت بعد از انجام عمل جراحی، سطح شاخصهای پاسخ فاز حاد و سطح هورمونهای پاسخهای استرس و هورمون نورواندوکرین(نوراپی‌نفرین) تعیین می‌گردید. بررسی نتایج حاصل از مطالعه توسط روش آماری ANOVA ، Ttest و X2 و نرم افزار SPSS با سطح معنی‌دار 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برخلاف مطالعات قبلی که نشان دهنده کاهش نوراپی‌نفرین به دنبال استفاده از سولفات منیزیم قبل از لارنگوسکوپی و استفاده از بی‌حسی رژیونال بودند، سطح این هورمون و برخی از هورمونهای دیگر در 3 گروه اختلاف معنی‌داری با هم نداشت و در مقایسه 3 گروه با هم تنها T3 با 000/0= P ، T4 با 016/0=‍‍ P ، GH ( Growth Hormone ) با 045/0= P ، WBC با 004/0= P ، BS با 043/0= P و CRP+ با 024/0= P با هم اختلاف معنی‌داری داشتند. نتایج این مطالعه عدم تأثیر سولفات منیزیم و تأثیر نسبی بی‌حسی نخاعی بر پاسخهای استرس، فاز حاد و نورواندکرین را نشان داد.