تأثیر مداخله آموزشی مبتنی بر تئوری رفتار برنامه ریزی شده بر بهبود نحوه مراقبت از نوزاد نارس توسط مادر

Abstract

زمینه و هدف: باورهای نادرست مادران در زمینه مراقبت از نوزاد نارس می تواند سبب عملکرد مراقبتی نامناسب آنان شود. هدف مطالعه حاضر، تعیین تأثیر آموزش بر اساس سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده بر عملکرد مادران در زمینه مراقبت از نوزاد نارس خود در سال 1391 می باشد. روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی است. دو بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران به صورت تصادفی انتخاب و به گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. از هر بیمارستان 45 مادر دارای نوزاد نارس به صورت نمونه گیری آسان انتخاب شدند. در این مطالعه، ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه خود ساخته برای سنجش سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده و چک لیست مشاهده ای برای سنجش عملکرد مادران بود. پیش آزمون در روز اول بستری نوزاد جهت سنجش سازه های تئوری و عملکرد مادران انجام شد. مداخله آموزشی بر مبنای نتایج پیش آزمون طراحی و برای گروه آزمون اجرا شد. زمان ترخیص نوزاد، هر دو گروه مجدداً پرسش نامه های مربوطه را تکمیل کردند. داده ها با نرم افزار آماری SPSS و آزمون های تی مستقل و تی زوجی تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین نمره قصد (02/0p=)، نگرش (001/0p<)، هنجارهای انتزاعی (002/0p=)، کنترل رفتاری درک شده (001/0p<) و همچنین عملکرد کلی مادران در مراقبت از نوزاد نارس (001/0p=) در گروه آزمون، افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل، در مرحله پس از مداخله داشت. نتیجه‌گیری: اجرای مداخله آموزشی بر اساس سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده یک استراتژی موثر برای بهبود نحوه مراقبت از نوزاد نارس توسط مادر می باشد.