بررسی اثر دیازینون بر آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان و پراکسیداسیون لیپیدهای مغز موش صحرایی

Abstract

زمینه و هدف:�ارگانوفسفره‌ها سبب افزایش تولید رادیکالهای آزاد و تخریب سیستم آنتی‌اکسیدانت بدن می‌گردند. دیازینون یکی از گسترده ترین ارگانوفسفره هایی است که امروزه در�کشاورزی بکار می‌رود. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر دیازینون روی سیستم اکسیدان- آنتی‌اکسیدان مغز موش صحرایی است.روش کار: در�مطالعه�تجربی�حاضر�موش‌های صحرایی�نر�نژاد�ویستار به صورت تصادفی در 4�گروه�قرار گرفتند:�گروه کنترل (روغن ذرت بعنوان حلال دیازینون)�و�سه گروه�آزمایش که دیازینون را در دوزهایmg/kg 30، 50 و 100 بصورت داخل�صفاقی دریافت کردند. 24 ســاعت�پس�از�تزریق،�حیوانات�با�اتر بیهوش و�بافت�مغز�جدا�گردید. بعد از هموژنه کردن بافت مغز،�فعالیت�آنزیم‌های ســوپراکســیددیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون S- ترانسفراز (GST) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) و�میزان�گلوتاتیون (GSH) و�مالون�دی�آلدئید (MDA) توسط روش‌های بیوشیمیایی اندازه‌گیری شد. معنی‌دار بودن نتایج توسط آنالیز واریانس (ANOVA) به همراه تست توکی تعیین شد.یافته‌ها: به�دنبال�تجویز دیازینون، فعالیت آنزیم‌های SOD، GST و LDH در دوزهای بیشتر از mg/kg 50 در مقایسه با کنترل بطور معنی‌داری افزایش یافت، در حالیکه میزان�فعالیت�آنزیم CAT تغییر معنی‌داری را نشان نداد. همچنین کاهش میزان گلوتاتیون مغز در دوزهای بیشتر از mg/kg 50 دیازینون مشاهده شد. میزان MDA فقط در دوز mg/kg 100 در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‌داری را نشان داد.نتیجه‌گیری:�نتایج این مطالعه پیشنهاد می‌کند که دیازینون احتمالاً باعث تولید رادیکال‌های آزاد شده و افزایش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانت ناشی از افزایش ظرفیت سم زدایی بافت مغز می‌باشد. کاهش GSH نشاندهنده نارسایی سیستم دفاعی آنتی‌اکسیدانت برای مقابله با رادیکال‌های آزاد است و افزایش MDA با پراکسیداسیون غشای مغز همراه است که در نهایت ممکن است منجر به آسیب اکسیداتیو بافت مغز گردد