الگوهای غذایی غالب و خطر چاقی عمومی و شکمی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2

Abstract

زمینه و هدف: مطالعات اندکی رابطه الگوهای غذایی با چاقی عمومی و شکمی را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بررسی کرده است. هدف این مطالعه، تعیین این رابطه در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ساکن شهر تهران بود. روش کار: در این مطالعه‏ مقطعی، 728 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 از مناطق مختلف شهر تهران شرکت کردند. دریافت غذایی معمول افراد در طول یک سال گذشته با استفاده از پرسش­نامه­ی ­نیمه­کمی بسامد خوراک معتبر، گردآوری شد. چاقی عمومی به صورت ≥30 kg/m2 شاخص توده بدنی (BMI-(Body Mass Index و چاقی شکمی به صورت دور کمر 88 ≤ سانتی متر در زنان و 102 ≤ سانتی متر در مردان تعریف شد. الگوهای غذایی غالب با روش تحلیل عاملی تعیین شد. رابطه بین الگوهای غذایی و انواع مختلف چاقی توسط آزمون رگرسیون لجستیک سنجیده شد. یافته ها: دو الگوی غذایی غالب شناسایی شد: الگوی غذایی سالم و الگوی غذایی ناسالم. پس از تعدیل اثر عوامل مخدوش کننده، قرار داشتن در بالاترین پنجک امتیاز الگوی غذایی ناسالم نسبت به پایین­ترین پنجک، خطر ابتلا به چاقی عمومی را 2/3 برابر (8/5-7/1CI= و 2/3OR=) و ابتلا به چاقی شکمی را 8/1 برابر (3-05/1CI= و 8/1OR=) افزایش داد در حالی که قرار داشتن در بالاترین پنجک امتیاز الگوی غذایی سالم نسبت به پایین­ترین پنجک، شانس ابتلا به چاقی عمومی را 56 درصد کاهش داد (76/0-25/0CI= و 44/0OR=). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که الگوی غذایی سالم ارتباط معکوسی با چاقی عمومی و الگوی غذایی ناسالم ارتباط مستقیمی با چاقی عمومی و شکمی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 دارد