نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorجعفری, مریمfa_IR
dc.contributor.authorعسکری, رویاfa_IR
dc.contributor.authorحسینی کاخک, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorاعتمادی فر, مسعودfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T09:01:06Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T09:01:07Z
dc.date.available1399-08-23T09:01:06Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T09:01:07Z
dc.date.issued2020-04-01en_US
dc.date.issued1399-01-13fa_IR
dc.identifier.citationجعفری, مریم, عسکری, رویا, حسینی کاخک, علیرضا, اعتمادی فر, مسعود. (1399). تأثیر 8 هفته تمرین در آب با دو شدت مختلف بر روی سطوح سرمی NGF و GDNF در زنان مبتلا به مولتیپل اسکروزیس. مجله علوم پزشکی رازی, 27(2), 80-90.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-5766-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/594647
dc.description.abstractمقدمه: از عوامل نروتروفیک مؤثر در پاتوژنز مولتیپل اسکلروزیس، عوامل رشد عصبی (NGF) و نروتروفیک مشتق از سلول های گلیال (GDNF) می باشند.  با این حال، شدت تمرین در آب بر روی عوامل NGF و GDNF در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس کمتر شناخته شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین در آب  با دو شدت مختلف (شدت پایین در مقابل شدت بالا) بر روی سطوح سرمی NGF و GDNF در زنان مبتلا به مولتیپل اسکروزیس بود. روش ها: در یک مطالعه نیمه تجربی، 35 زن مبتلا به موالتیپل اسکروزیس از نوع RR (3EDSS<، شاخص توده بدنی: 22/3±03/27) بصورت تصادفی در سه گروه تمرین در آب با شدت پایین (LI، 10 نفر)، گروه تمرین در آب با شدت بالا (HI، 14 نفر) و یا گروه کنترل (11 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین شامل تمرین هوازی در آب با شدت پایین (70%-50% ضربان قلب ذخیره بیشینه) یا شدت بالا (85%-70% ضربان قلب ذخیره بیشینه) با حجم برابر، 3 بار در هفته ، 30 تا 60 دقیقه در هر جلسه برای مدت 8 هفته بود. از گروه کنترل خواسته شده الگوی زندگی روزمره طبیعی خود را در طول مدت مطالعه حفظ کنند. سطوح سرمی  NGF و GDNF  در حالت پایه و در پایان مطالعه اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: پس از 8 هفته تمرین در آب، سطوح سرمی  NGF و GDNF به ترتیب 18% و 16% در گروه شدت پایین (05/0p<) و 8% و 13% در گروه با شدت بالا افزایش یافت. با این حال، هر دو گروه بهبود مشابهی در عوامل نروتروفیک نشان دادند و هیچ تفاوت معناداری بین گروه ها وجود ندشت.  نتیجه گیری: این نتایج پیشنهاد می کند که مولتیپل اسکلروزیس می تواند منجر به کاهش سطوح سرمی نروتروفیک شود. به عبارت دیگر، تمرین در آب در دو دامنه با شدت های 70%-50% و 85%-70% ضربان قلب ذخیره بیشینه می تواند سطوح سرمی  NGF و GDNF در زنان مبتلا به مولتیپل اسکروزیس بطور یکسان بهبود بخشد.fa_IR
dc.format.extent984
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectواژگان کلیدی: تمرین در آبfa_IR
dc.subjectNGFfa_IR
dc.subjectGDNFfa_IR
dc.subjectمولتیپل اسکروزیسfa_IR
dc.subjectفیزیولوژی ورزشfa_IR
dc.titleتأثیر 8 هفته تمرین در آب با دو شدت مختلف بر روی سطوح سرمی NGF و GDNF در زنان مبتلا به مولتیپل اسکروزیسfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه حکیم سبزواریfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه حکیم سبزواریfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه حکیم سبزواریfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی اصفهانfa_IR
dc.citation.volume27
dc.citation.issue2
dc.citation.spage80
dc.citation.epage90


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد