سطح LDL کوچک و چگال، لیپید‌ها و لیپوپروتئین‌ها در بیماران مبتلا به گرفتگی عروق کرونر و افراد سالم

Abstract

زمینه و هدف: ذرات لیپوپروتئین با چگالی کم(LDL) از نظر اندازه، چگالی و ترکیب لیپیدی، هتروژن می‌باشند. اعتقاد بر این است که از میات ذرات LDL، ذرات کوچکتر و چگالترLDL به دلیل برداشت آسانتر آن‌ها توسط دیواره عروق، مستعد بودن به اکسیداسیون، تمایل کم برای اتصال به گیرنده LDL و تمایل بالا برای اتصال به پروتئوگلیکان‌های دیواره سرخرگ آتروژن می‌باشند. بنابراین آن‌ها به میزان زیادی مرتبط با بیماری عروق کرونر(CAD) می‌باشند. هدف از این مطالعه مقایسه سطحsdLDL در بیماران مبتلا به گرفتگی عروق کرونر و افراد سالم می‌باشد.روش بررسی: در این مطالعه که به صورت مقطعی – مقایسه‌ای و موردی – شاهدی انجام شده است سطح sdLDL در 86 بیمار مبتلا به�گرفتگی عروق کرونر،�35بیمار قلبی بدون گرفتگی عروق کرونر تایید شده با آنژیوگرافی و 30 فرد سالم تعیین شد. اندازه‌گیری sdLDL توسط سنجش هموژنوس مستقیم LDL-C در مایع رویی باقیمانده پس از رسوب دهی توسط هپارین- منیزیم انجام شد.یافته‌ها: با استفاده از آزمون ANOVA مشخص شد که سطح sdLDL در بیماران مبتلا به گرفتگی عروق کرونر بالاتر از گروه بیمار قلبی بدون گرفتگی عروق کرونر و افراد سالم بود ( به ترتیب 1/7±54/21، 4/4±88/16 و 5±45/15 و 001/0P=). همچنین توسط آنالیز رگرسیون خطی و ضریب همبستگی پیرسون نشان داده شد که sdLDL دارای یک ارتباط مثبت با تری‌گلیسرید (494/0 = r)، کلسترول (354/0 = r) و LDL-C (749/0 = r ) و دارای یک ارتباط منفی با HDL-C (586/0- = r ) سرم بود (01/0‌p< ).نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که افزایش سطوح sdLDL می‌تواند موجب افزایش خطر گرفتگی عروق کرونر شود.