نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorدادگستر, هالهfa_IR
dc.contributor.authorفهیمی پور, فرینازfa_IR
dc.contributor.authorپهلوان صباغ, علی رضاfa_IR
dc.contributor.authorمقدم, نویدfa_IR
dc.contributor.authorموثقی, شفیعهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T08:59:57Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T08:59:58Z
dc.date.available1399-08-23T08:59:57Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T08:59:58Z
dc.date.issued2019-02-01en_US
dc.date.issued1397-11-12fa_IR
dc.identifier.citationدادگستر, هاله, فهیمی پور, فریناز, پهلوان صباغ, علی رضا, مقدم, نوید, موثقی, شفیعه. (1397). بررسی ارتباط ضخامت تاندون سوپرااسپیناتوس در سونوگرافی با آزمون‌های بالینی و کیفیت عملکردی شانه و نتایج حاصل از MRI در بیماران مبتلا به پارگی نسبی عضله سوپرااسپیناتوس. مجله علوم پزشکی رازی, 25(11), 13-22.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-5362-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/594557
dc.description.abstractزمینه و هدف: پارگی نسبی تاندون عضله سوپرااسپیناتوس از شایع‌ترین علل تاندینوپاتی‌های روتاتورکاف و دردهای شانه است. در شک به این اختلال به دنبال شرح حال و معاینه فیزیکی، MRI از روش‌های استاندارد تشخیصی است. با وجود آنکه سونوگرافی می‌تواند در تشخیص پارگی‌های کامل سوپرااسپیناتوس آزمون تشخیصی قابل قبولی باشد، ولی در اینکه آیا در پارگی نسبی تاندون‌‌های شانه، روش تشخیصی قابل قبولی باشد، نظرات مختلفی وجود دارد. لذا بر آن شدیم تا با انجام آزمون‌های بالینی و کیفیت عملکردی شانه و مقایسه ضخامت تاندون عضله سوپرااسپیناتوس در سونوگرافی با نتایج MRI در بیماران مبتلا به پارگی نسبی تاندون عضله سوپرااسپیناتوس صحت این روش تشخیصی را ارزیابی نماییم. روش کار: در این مطالعه مقطعی در فاصله بهمن ماه 1392 تا بهمن ماه 1395، در 58 بیمار با شکایت درد شانه که معیار‌های ورود به مطالعه را دارا بودند، آزمون‌های عملکرد شانه شامل Jobe، Hawkins، Neer، Ochr('39')Brien، Lift Off و Belly Press انجام شد. کیفیت عملکردی شانه با دو پرسش‌نامه DASH و WORC سنجیده و ضخامت تاندون سوپرااسپیناتوس با سونوگرافی اندازه‌گیری شد و پس از آن نتایج با یافته‌های MRI مقایسه و ارتباط آن‌ها آنالیز گردید. یافته‌ها: 58 بیمار بررسی شدند که 81% مؤنث بودند و میانگین سنی بیماران 55.53 سال بود. ضخامت تاندون سوپرااسپیناتوس بر اساس تست کولموگروف – اسمیرنوف توزیع نرمال داشت (2/0p=). به همین علت با آنالیز واریانس ضخامت تاندون بر اساس نتایج آزمون‌ها مقایسه شد که تفاوت معناداری را نشان نمی‌داد (05/0p>). ارتباط آزمون‌های بالینی و کیفیت عملکردی شانه با افزایش ضخامت تاندون عضله سوپرااسپیناتوس بیماران با کمک آزمون رگرسیون بررسی شد که معنادار نبود (05/0p>). نتایج به دست آمده بر اساس ضخامت سوپرا اسپیناتوس با یافته‌های به دست آمده از MRI مقایسه شد و علی‌رغم بالاتر بودن متوسط ضخامت تاندون عضله در موارد پارگی نسبی تاندون عضله سوپرااسپیناتوس، تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0p>). نتیجه‌گیری:‌ با توجه به یافته‌ها، در موارد پارگی‌های نسبی تاندون عضله سوپرااسپیناتوس علاوه بر آزمون‌های بالینی و بررسی کیفیت عملکردی، جهت تأیید تشخیص انجام آزمون‌های پاراکلینیک چون MRI و سونوگرافی لازم است.  fa_IR
dc.format.extent781
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectپارگی نسبیfa_IR
dc.subjectسوپرااسپیناتوسfa_IR
dc.subjectسونوگرافیfa_IR
dc.subjectMRIfa_IR
dc.subjectطب ورزشfa_IR
dc.titleبررسی ارتباط ضخامت تاندون سوپرااسپیناتوس در سونوگرافی با آزمون‌های بالینی و کیفیت عملکردی شانه و نتایج حاصل از MRI در بیماران مبتلا به پارگی نسبی عضله سوپرااسپیناتوسfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز پزشکی دانشگاه تگزاس، تگزاس، آمریکاfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume25
dc.citation.issue11
dc.citation.spage13
dc.citation.epage22


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد