نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعلیجانی, اکرمfa_IR
dc.contributor.authorپرندین, رحمت الهfa_IR
dc.contributor.authorیوسف وند, نامدارfa_IR
dc.contributor.authorعریان, شهربانوfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T08:27:34Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T08:27:34Z
dc.date.available1399-08-23T08:27:34Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T08:27:34Z
dc.date.issued2018-03-01en_US
dc.date.issued1396-12-10fa_IR
dc.identifier.citationعلیجانی, اکرم, پرندین, رحمت اله, یوسف وند, نامدار, عریان, شهربانو. (1396). تاثیر تستوسترون بر بی دردی در موش‫های تیمار شده با فرمالین. مجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیل, 18(1), 70-79. doi: 10.29252/jarums.18.1.70fa_IR
dc.identifier.issn2228-7280
dc.identifier.issn2228-7299
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.29252/jarums.18.1.70
dc.identifier.urihttp://jarums.arums.ac.ir/article-1-1528-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/592034
dc.description.abstractزمینه و هدف: تاکنون گزارش‫های مختلفی در مورد رابطه هورمون های جنسی و تفاوت های وابسته به جنس با درد و ضد درد در انسان ها و حیوانات آزمایشگاهی ارائه شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات هورمون تستوسترون و داروی آنتی آندروژن اسپیرونولاکتون بر بی دردی ناشی از مورفین در موش‫های نر با استفاده از آزمون فرمالین بود. روش کار: در این مطالعه، 80 سر موش نر به 10 گروه 8 تایی بصورت زیر تقسیم شدند: نرمال سالین (کنترل)، روغن کنجد (بعنوان حلال تستوسترون)، تستوسترون با دوزهای 5 و 15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، اسپیرونولاکتون، مورفین، روغن کنجد+ مورفین، تستوسترون 5 + مورفین، تستوسترون 15+ مورفین و اسپیرونولاکتون+ مورفین. سپس آزمون فرمالین در موش‫ها انجام شد و یافته ها با روش آنالیز واریانس یکطرفه مقایسه شدند. یافته ها: نتایج نشان دادند که گروه های روغن کنجد + مورفین (0/001p<)، مورفین (0/001p< )، تستوسترون 5 + مورفین ( 0/001p<) و تستوسترون10 + مورفین ( 0/001p<) بطور معنی‫داری موجب کاهش درد حاد و گروه های تستوسترون5 (0/05<p)، تستوسترون10 ( 0/001p<)، روغن کنجد + مورفین ( 0/001p<)، مورفین (0/001p< )، تستوسترون5 + مورفین ( 0/001p<) و تستوسترون10 + مورفین ( 0/001p<) بطور معنی داری موجب کاهش درد مزمن در مقایسه با موش‫های گروه کنترل شدند. اسپیرونولاکتون در حضور و عدم حضور مورفین تاثیری بر تخفیف درد در مقایسه با موش‫های گروه کنترل نداشت. نتیجه گیری: می‫توان نتیجه گیری کرد که تستوسترون دارای اثرات ضد دردی در مرحله درد مزمن می باشد. از طرفی اسپیرونولاکتون بواسطه خواص آنتی آندروژنی ممکن است دارای اثرات هایپرآلژزیا باشد.fa_IR
dc.format.extent217
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی اردبیلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ardabil University of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.29252/jarums.18.1.70
dc.subjectتستوسترونfa_IR
dc.subjectبی دردیfa_IR
dc.subjectمورفینfa_IR
dc.subjectاسپیرونولاکتونfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleتاثیر تستوسترون بر بی دردی در موش‫های تیمار شده با فرمالینfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه پیام نور، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume18
dc.citation.issue1
dc.citation.spage70
dc.citation.epage79


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد