میزان تغییرات SPO₂ و HR در زمان فاسیکولاسیون و شیورینگ در بیهوشی عمومی

Abstract

سابقه و هدف: تغییرات (درجه اشباع اکسیژن خون شریانی) SPO2 و ضربان قلب (HR) از جمله عوارضی هستند که همواره بیماران تحت عمل جراحی را تهدید می نمایند. مانیتورینگ مداوم SPO2 و HR در تمام مراحل بیهوشی، خصوصا در هنگام اینداکشن و ریکاوری موجب تشخیص بموقع هیپوکسی در این دو مرحله حساس می گردد. همچنین فاسیکولاسیون و شیورینگ دو عارضه شایع در بیهوشی عمومی می باشند. هدف از این بررسی، تعیین میزان تغییرات SPO2 و HR در زمان فاسیکولاسیون و شیورینگ در بیهوشی عمومی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 100 بیمار، II و ASA I، در محدوده سنی 60-15 سال انجام گرفت. جهت القا سریع بیهوشی برای آنها از شل کننده عضلانی ساکسنیل کولین استفاده گردید. پری مدیکاسیون و القا بیهوشی برحسب وزن در تمام بیماران یکسان بوده و در نگهداری بیهوشی از هالوتان 1-1.5% و N2O و O2 با نسبت مساوی (50%) استفاده شده است. SPO2 و HR بیماران در دقایق 1 و 3 بعد از فاسیکولاسیون و دقایق 1، 5، 10 بعد از شیورینگ اندازه گیری و ثبت شد. سپس داده ها با هم مقایسه گردیدند. یافته ها: براساس نتایج این مطالعه، تغییرات SPO2 و HR در هر دو مرحله فاسیکولاسیون و شیورینگ وجود داشته و بیشترین تغییرات، مربوط به دقایق 1 و 3 بعد از فاسیکولاسیون و دقایق 1 و 5 بعد از شیورینگ بوده است. همچنین این تغییرات در مرحله شیورینگ از شدت بیشتری برخوردار بوده که از نظر آماری با P=0.000 معنی دار می باشد. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده از این بررسی و مطالعات دیگر نشان می دهد که بیشترین کاهش SPO2 و افزایش HR مربوط به دقایق ابتدایی بعد از فاسیکولاسیون و شیورینگ بوده، که این تغییرات می تواند در بیماران قلبی و تنفسی مشکل آفرین باشد. بر این اساس پیشنهاد می گردد، متخصصین بیهوشی با مانیتورینگ مداوم SPO2 و HR و با اقدامات صحیح درمانی از عوارض احتمالی طی بیهوشی عمومی بکاهند.