نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمصطفی زاده،, امرالهfa_IR
dc.contributor.authorاسلامی, محمدباقر ،fa_IR
dc.contributor.authorاشلوت،, نانتfa_IR
dc.contributor.authorحنفی مقدم،, پژمانfa_IR
dc.contributor.authorکلب, هوبرتfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:47:48Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:47:48Z
dc.date.available1399-08-23T07:47:48Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:47:48Z
dc.date.issued2003-07-01en_US
dc.date.issued1382-04-10fa_IR
dc.identifier.citationمصطفی زاده،, امراله, اسلامی, محمدباقر ،, اشلوت،, نانت, حنفی مقدم،, پژمان, کلب, هوبرت. (1382). تعیین سطح آنتی بادی ضد پروتئین شوک حرارتی-60 (HSP60) انسان در بیماران دیابتی نوع 1. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 5(3), 7-11.fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-2755-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/589140
dc.description.abstractسابقه و هدف: دیابت ملیتوس نوع 1 بیماری مزمن غده پانکراس و حاصل تخریب واکنش های خودایمنی سلول های بتا تولید کننده انسولین می باشد. واکنش های ایمنی مدت ها قبل از بروز تظاهرات بالینی بیماری شروع می شود. از این رو یافتن مارکر نشان دهنده شروع واکنش های خودایمنی از ارزش خاصی برخوردار است. از آنجایی که آنتی ژن شوک حرارتی-60 (Hsp60) از آنتی ژن های مطرح در دیابت نوع 1 می باشد بر آن شدیم تا کلاس ها و زیر کلاس های مختلف آنتی بادی ضد این مولکول را به عنوان مارکر ایمونولوژیک برای پیش بینی ابتلا به دیابت نوع 1 مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روش ها: در این مطالعه 49 بیمار تازه مبتلا شده به دیابت نوع 1، 50 فرد سالم، 23 نفر از بستگان بیماران با احتمال بالا و 22 نفر با احتمال پایین ابتلا به بیماری شرکت داشته اند. از 17 بیمار و 15 فرد سالم سه ماه بعد مجددا خونگیری بعمل آمده و نمونه سرم تهیه شد. سرم ها تا روز انجام آزمایش در 20- درجه سانتی گراد نگهداری شده و سطح سرمی آنتی بادی توتال، IgA و IgG و IgG1 و IgG4 اختصاصی Hsp60 توسط تکنیک ELISA اندازه گیری شد. یافته ها: میانگین آنتی بادی توتال در بیماران Au/ml 182.8±218.5 بوده در حالی که این میانگین در گروه کنترل Au/ml 142.5±146.6 می باشد (P>0.05). افزایش معنی داری در سطح آنتی بادی توتال ضد Hsp60 در فاصله زمانی سه ماه در بیماران دیده نشده است. بین غلظت آنتی بادی توتال ضد Hsp60 در دو گروه بستگان بیماران با احتمال ابتلای بالا (83.6Au/ml) و بستگان بیماران با احتمال ابتلای پایین (133.4Au/ml) اختلاف معنی داری وجود دارد اما ارتباط هیچیک از دو گروه با گروه کنترل معنی دار نبود. هیچ یک از گروه های مورد مطالعه در میانگین آنتی بادی ضد Hsp60 از کلاس های IgA و IgG و زیر کلاس های IgG1 و IgG4 اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند. نتیجه گیری: آنتی بادی ضد Hsp60 به میزان قابل توجهی در بیماران دیابتی نوع 1 و افراد سالم بصورت خودبخودی تولید می گردد. این آنتی بادی از دسته آنتی بادی های طبیعی بوده که نقش اساسی در پاتوژنز دیابت نوع 1 ندارد.fa_IR
dc.format.extent430
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.subjectپروتئین شوک حرارتی-60 (HSP60)fa_IR
dc.subjectدیابت نوع 1fa_IR
dc.subjectآنتی بادیfa_IR
dc.subjectالیزاfa_IR
dc.subjectبیوشیمیfa_IR
dc.titleتعیین سطح آنتی بادی ضد پروتئین شوک حرارتی-60 (HSP60) انسان در بیماران دیابتی نوع 1fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتحلیلیfa_IR
dc.citation.volume5
dc.citation.issue3
dc.citation.spage7
dc.citation.epage11


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد