نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorامری مله, پرویزfa_IR
dc.contributor.authorفیروزجاهی, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorحیدری, بهزادfa_IR
dc.contributor.authorملکی, سعیدهfa_IR
dc.contributor.authorبیژنی, علیfa_IR
dc.contributor.authorحیدرنیا, فاطمهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:46:02Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:46:03Z
dc.date.available1399-08-23T07:46:02Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:46:03Z
dc.date.issued2017-01-01en_US
dc.date.issued1395-10-12fa_IR
dc.identifier.citationامری مله, پرویز, فیروزجاهی, علیرضا, حیدری, بهزاد, ملکی, سعیده, بیژنی, علی, حیدرنیا, فاطمه. (1395). ارتباط سطح سرمی ویتامین دی با سرانجام بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 19(1), 7-13. doi: 10.22088/jbums.19.1.7fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22088/jbums.19.1.7
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-6395-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/588963
dc.description.abstractسابقه و هدف: ویتامینD  در مینرالیزاسیون استخوان، نیروی عضلانی، عملکرد سیستم ایمنی، عملکرد قلب و عروق و در سلامت و عملکرد مغزنقش دارد از آنجاییکه بیماران بدحالی که در بخش مراقبت ویژه بستری می شوند به دلایل بسیاری دچار کمبود ویتامینD  هستند لذا این مطالعه بمنظور بررسی سطح سرمی ویتامین D و همراهی آن با سرانجام بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه داخلی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی تمام بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه داخلی بیمارستان آیت اله روحانی در طی 16 ماه انجام شد. سطح ویتامین D، سن، جنس، علت بستری، درجه کمای گلاسکو (GCS) و مورتالیتی ثبت شد. شدت بدحالی بیماران بر اساس معیار آپاچی اندازه گیری شد. سطح و شدت کمبود ویتامین D بین بیمارانی که زنده ماندند و بیمارانی که فوت کردند، اندازه گیری و مقایسه شد.  یافته ها: از 117 بیماری که وارد مطالعه شدند، 6/49 % مرد بودند. میانگین سن بیماران (17/27±67/22 سال)، میانگین GSC (2/5±8/41) بود. 72/6% از این بیماران کمبود ویتامینD (<20 ng/ml) داشتند. 56 نفر (47/9%)از بیماران دچار مرگ و میر شدند. سطح ویتامین D در بیمارانی که دچار مرگ و میر شدند(12/21±14/16) و کسانی که زنده ماندند، (18/20±21/90) بود. همراهی معنی داری بین سطح ویتامین D و مرگ و میر یافت نشد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که مرگ و میر در بیماران با کمبود ویتامین D بیشتر از بیماران با سطح ویتامین D می باشدfa_IR
dc.format.extent422
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22088/jbums.19.1.7
dc.subjectویتامین دیfa_IR
dc.subjectمرگ و میرfa_IR
dc.subjectبخش مراقبت ویژه داخلیfa_IR
dc.subjectمدت بستریfa_IR
dc.subjectبیهوشیfa_IR
dc.titleارتباط سطح سرمی ویتامین دی با سرانجام بیماران بستری در بخش مراقبت ویژهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقطعیfa_IR
dc.contributor.departmentواحد توسعه تحقیقات بالینی بیمارستان آیت اله روحانی، دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات سرطان، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات اختلال حرکت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.contributor.departmentکمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.citation.volume19
dc.citation.issue1
dc.citation.spage7
dc.citation.epage13


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد