اثر یادگیری لمسی بر غلظت سرمی IL-17 در موش صحرایی نر

Abstract

سابقه و هدف: اینترلوکین 17 یک سیتوکین پیش التهابی(pro-inflammatory) است که در سلول های مختلفی ازجمله نورون های حسی و حرکتی در قشر مغز و توسط هیپوکمپ و نخاع نیز بیان می شود. از آنجائیکه بنظر می رسد سیستم ایمنی و بخصوص سیتوکین ها در تعدیل فعالیت مغز نقش دارند و با توجه به بیان IL-17 در نورون های حسی، این مطالعه به منظور اندازه گیری تغییرات غلظت پلاسمایی این سیتوکین قبل و بعد از القای یادگیری لمسی در موش صحرایی انجام شد تا نقش احتمالی این سیتوکین در پدیده یادگیری لمسی بررسی گردد. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی از 20 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار سفید در محدوده وزنی 160 تا 200 گرم استفاده شد. یادگیری حسی با کمک روش تشخیص شی جدید (بر مبنای میل طبیعی حیوان به لمس شی جدید در مقابل شی آشنا) انجام شد. یک هفته قبل از انجام یادگیری لمسی و همچنین بلافاصله بعد از انجام یادگیری از موش ها خونگیری بعمل آمد تا تغییر سطح سرمی IL-17 قبل و بعد از یادگیری بررسی شود. نمونه خون از گوشه داخلی چشم موش ها توسط لوله موئین جمع آوری شد و پس از جداسازی سرم غلظتIL-17 با تکنیک الایزا (ELISA) بررسی شد. یافته ها: میانگین غلظت پلاسماییIL-17 یک هفته قبل از انجام یادگیری لمسی 6/71±4/594 پیکوگرم بر میلی لیتر بود که بعد از انجام یادگیری 5/56±210 پیکوگرم بر میلی لیتر شد. سطح سرمی این سیتوکین در موش های صحرایی بعد از انجام یادگیری لمسی که با استفاده از تست تشخیص شئ جدید انجام شد، کاهش معنی داری را نشان داد (05/0>p). نتیجه گیری: نتیجه مطالعه نشان داد که اینترلوکین 17 (IL-17) ممکن است در تنظیم اعمال برتر مغز نظیر یادگیری موثر باشد.