نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorجهانبخش, زهراfa_IR
dc.contributor.authorقشونی, حسنfa_IR
dc.contributor.authorمحمدی, محمدتقیfa_IR
dc.contributor.authorصالحی, مریمfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:45:38Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:45:38Z
dc.date.available1399-08-23T07:45:38Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:45:38Z
dc.date.issued2018-05-01en_US
dc.date.issued1397-02-11fa_IR
dc.identifier.citationجهانبخش, زهرا, قشونی, حسن, محمدی, محمدتقی, صالحی, مریم. (1397). تاثیر پیوگلیتازون بر ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و آسیب اکسیداتیو بعد از صدمه نخاعی در موش صحرایی. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 20(5), 16-22. doi: 10.18869/acadpub.jbums.20.5.16fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jbums.20.5.16
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-7224-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/588922
dc.description.abstractسابقه و هدف: کاهش ظرفیت آنتی­اکسیدانی و آسیب اکسیداتیو نقش کلیدی در گسترش ضایعه بعد از صدمه نخاعی دارد. از آنجایی که پیوگلیتازون (آگونیست­ PPAR-gamma) دارای ماهیت آنتی­اکسیدانی قوی است، این مطالعه به منظور بررسی تاثیر پیوگلیتازون بر میزان ظرفیت آنتی­اکسیدانی و آسیب اکسیداتیو در ناحیه ضایعه دیده نخاع در موش صحرایی انجام شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی 18 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به سه گروه 6تایی: شاهد، کنترل ضایعه و ضایعه تیمار با پیوگلیتازون، تقسیم شدند. ضایعه نخاعی بر اساس مدل رها کردن وزنه (کوفتگی) در موش صحرایی انجام شد. حیوانات پیوگلیتازون  (mg/kg3) به صورت داخل­صفاقی در زمان­های 15 دقیقه پس از ایجاد ضایعه و سپس هر 12ساعت تا یک هفته دریافت نمودند. در پایان، میزان مالون­دی­آلدهید، فعالیت آنزیم­های کاتالاز و سوپراکساید دیسموتاز (SOD) و همچنین تغییرات آسیب­شناختی نخاع ارزیابی شدند. یافته ها: القای ضایعه نخاعی در حیوانات کنترل ضایعه میزان مالون­دی­آلدهید را افزایش (%56) و فعالیت­ آنزیم­های کاتالاز (%48) و سوپراکساید دیسموتاز (%65) را در مقایسه با حیوانات گروه شاهد به طور معنی­داری کاهش داد (به ترتیب  0/004P=، 0/001P= و 0/008P=). پیوگلیتازون در حیوانات ضایعه تیمار شده میزان مالون­دی­آلدهید را کاهش (%38) و فعالیت­ آنزیم کاتالاز را (%34) در مقایسه با حیوانات گروه کنترل ضایعه به طور معنی­ داری افزایش داد (به ترتیب 0/035P= و 0/014P=). همچنین پیوگلیتازون از تغییرات آسیب­شناختی بافت نخاع در محل ضایعه جلوگیری کرد. نتیجه گیری: یافته­های تحقیق حاضر نشان می­دهد تیمار با پیوگلیتازون از طریق افزایش ظرفیت آنتی­اکسیدانی بافت نخاع ضایعه دیده باعث کاهش آسیب اکسیداتیو و همچنین تغییرات آسیب­شناختی نخاع می­گردد.fa_IR
dc.format.extent313
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jbums.20.5.16
dc.subjectضایعه نخاعیfa_IR
dc.subjectپیوگلیتازونfa_IR
dc.subjectآسیب اکسیداتیوfa_IR
dc.subjectمالون‌دی‌آلدهیدfa_IR
dc.subjectظرفیت آنتی‌اکسیدانیfa_IR
dc.subjectمغز و اعصابfa_IR
dc.titleتاثیر پیوگلیتازون بر ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و آسیب اکسیداتیو بعد از صدمه نخاعی در موش صحراییfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتحقیقیfa_IR
dc.contributor.department1- گروه فیزیولوژی و بیوفیزیک، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.department1- گروه فیزیولوژی و بیوفیزیک، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.department2- مرکز علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.department1- گروه فیزیولوژی و بیوفیزیک، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume20
dc.citation.issue5
dc.citation.spage16
dc.citation.epage22


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد