تأثیر پروژسترون در تهدید به سقط

Abstract

سابقه و هدف: هر گونه ترشحات خونی یا خونریزی رحمی همراه با دهانه رحمی بسته در نیمه اول حاملگی تهدید به سقط نامیده می شود. این عارضه در 40-30% حاملگی ها رخ می دهد و در 50% موارد منجر به سقط جنین می گردد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات درمانی پروژسترون عضلانی در بیماران تهدید به سقط بوده است.مواد و روشها: مطالعه به صورت کارآزمائی بالینی و دو سو کور بر روی 300 مورد بیمار تهدید به سقط که طی سالهای 85-1383 در زایشگاه قدس و زایشگاه بیمارستان حضرت علی ابن ابیطالب(ع) زاهدان بستری و بصورت تصادفی براساس پذیرش بیمار در آنکالی پزشکان مختلف به دو گروه مساوی تقسیم شده بودند، انجام شد. بیماران در گروه کنترل (150 نفر) توسط پزشکان استراحت، هیدراتاسیون و مسکن و در گروه مورد (150 نفر) علاوه بر درمان فوق براساس تجربه و تشخیص پزشکان معالج خود که نسبت به این مطالعه Blind بودند، پروژسترون عضلانی با دوز 50 میلی گرم هر 12 ساعت چهار تا شش دوز دریافت نمودند، یافته ها: سقط جنین در گروه مورد در 3 نفر (2%) و در گروه کنترل در 18 نفر (12%) رخ داد (001/0=p)، میانگین مدت بستری در گروه مورد 89/1 روز و در گروه کنترل 64/2 روز (0001/0=p) و میانگین مدت خونریزی در گروه مورد 78/1 روز و در گروه کنترل 13/3 روز (0001/0=p) بود، بر اساس این یافته ها موارد سقط جنین، میانگین مدت بستری و خونریزی با اختلاف معنی داری در گروه درمان با پروژسترون کاهش یافته بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن پروژسترون به رژیم درمانی متداول بیماران تهدید به سقط می تواند منجر به کاهش قابل توجه موارد وقوع سقط جنین، مدت خونریزی و مدت زمان بستری در این بیماران گردد.