سلامت خودارزیابی و رفتارهای ارتقادهنده سلامت زنان سنین باروری

Abstract

سابقه و هدف: سلامت خودارزیابی یک شاخص قابل اطمینان از سلامت و همچنین شاخص خوبی برای مرگ‎ومیر و ناخوشی‎ها است که با چندین مولفه مانند فاکتورهای جمعیتی، اجتماعی اقتصادی، رفتاری و روانی مرتبط می‎باشد. این مطالعه با هدف سلامت خودارزیابی زنان سنین باروری و ارتباط آن با رفتارهای ارتقادهنده سلامت و عوامل جمعیتی اجتماعی انجام شد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی 330 زن در سنین باروری مراجعه‎کننده به مراکز بهداشتی درمانی منتخب شهر قم در بهار سال 1395 انجام شد. زنان بر حسب سوال سلامت خودارزیابی"به‎طور کلی، سلامت خود را چگونه توصیف می‏نمایید؟" به دو گروه سلامت خوب و ضعیف طبقه‎بندی شدند. برای بررسی رفتارهای ارتقادهنده سلامت نیز از پرسشنامه Promoting Lifestyle Profile II (HPLP-II) با نمره کل احتمالی پرسشنامه در دامنه‏ 52 تا 208 استفاده شد.

یافته‏ ها: میانگین سن زنان مورد مطالعه 6/2±2 29/6 سال بود. آزمون T-test نشان داد که میانگین نمرات ابعاد مدیریت تنش (4/02±19/92)، رشد معنوی (4/76±26/33) و تغذیه (4/66±25/92) درگروه زنان با وضعیت سلامت خوب بطور معنی‎داری بیشتر از گروه با سلامت ضعیف (به ترتیب: 4/61±18/65، 5/55±24/44، 4/89±24/35) بود. در تحلیل نهایی در مدل رگرسیون لوجستیک فقط کفایت درآمد برای مخارج زندگی (0/001=p، 4/136=OR، 9/625-1/778=CI95%) و رشد معنوی (0/04=p، 0/926=OR، 0/985-0/872=CI95%) به عنوان متغیرهای تاثیرگذار معنی‎دار باقی ماندند.

نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‏های مطالعه، کفایت درآمد برای مخارج زندگی و میزان رشد معنوی به عنوان شاخص‏های مرتبط با سلامت خودارزیابی زنان سنین باروری می‎باشند