نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorرحمانی, قانعfa_IR
dc.contributor.authorسلیمانی, ساراfa_IR
dc.contributor.authorنیلی احمدآبادی, امیرfa_IR
dc.contributor.authorلرکی, امیرfa_IR
dc.contributor.authorرنجبر, اکرمfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:41:45Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:41:45Z
dc.date.available1399-08-23T07:41:45Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:41:45Z
dc.date.issued2018-07-01en_US
dc.date.issued1397-04-10fa_IR
dc.identifier.citationرحمانی, قانع, سلیمانی, سارا, نیلی احمدآبادی, امیر, لرکی, امیر, رنجبر, اکرم. (1397). مقایسه اثر N-استیل سیستئین و ویتامین D بر سمیت اکسیدانی بافت کبد در مسمومیت تحت حاد با پاراکوات. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 20(7), 14-20. doi: 10.18869/acadpub.jbums.20.7.14fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jbums.20.7.14
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-7534-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/588541
dc.description.abstractسابقه و هدف: پاراکوات عمدتاً به عنوان علف­کش به کار می­رود و سمیت آن از طریق افزایش گونه­های فعال اکسیژن می­تواند مسبب بیماری کبدی حاد و مزمن شود، این مطالعه به منظور مقایسه اثر N-استیل سیتئین (NAC) و ویتامین D (Vit D) بر سمیت اکسیدانی بافت کبد در مسمومیت تحت حاد با پاراکوات انجام شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی 36 موش صحرایی نر ویستار آلبینو 8 هفته­ای به‌صورت تصادفی به 6 گروه تقسیم شدند: 1- گروه کنترل، 2 و 3- کنترل دریافت کننده Vit D 2 μg/kg/day یاNAC 6.25 mg/kg/day ‏ به صورت تزریق داخل صفاقی (IP)، 4- مسموم با پاراکوات mg/kg/day 5 (IP)، 5 و 6- مسموم درمان شده با Vit D 2 μg/kg/day یاNAC 6.25 mg/kg/day ‏ به مدت 7 روز، در پایان دوره نمونه سرم و بافت کبد جمع­آوری شد. ظرفیت آنتی­اکسیدانی تام (TAC)، پراکسیداسیون لیپیدی (LPO)، گروه­های تیول (TTG)، آنزیم­های کبدی (ALT,AST) و تغییرات هیستوپاتولوژیک بافت کبد مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: براساس نتایج حاصله، در گروه­های مسموم با پاراکوات در مقایسه با گروه کنترل سالم میزان LPO 70/87±83/ 239 درمقایسه با گروه کنترل 16/63±123 و آنزیم­های کبدی افزایش، و میزان ,TAC23/41±68/66 درمقایسه با گروه کنترل 18/25±126/5 کاهش معنی داری را نشان داد. همچنین TTG 5/95±50/40 به­ طور معنی­ داری نسبت به گروه کنترل 10/52±79/50 کاهش نشان داد P<0/05. همچنینLPO در گروه­های تیمار شده با ویتامین D39/40±156/33 در مقایسه با گروه مسموم با پاراکوات 70/87±83/ 239 کاهش  معنی­داری نشان داد.همچنین یافته های هیستو پاتولوژی نیز نشان داد که ویتامینDمی تواند آسیب بافتی کبد ایجاد شده در اثر پاراکوات را بهبود ببخشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که Vit D و NAC استرس اکسیداتیو و آسیب بافتی در کبد، ایجاد شده توسط مسمومیت با پاراکوات را کاهش داد.fa_IR
dc.format.extent301
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jbums.20.7.14
dc.subjectان استیل سیستئینfa_IR
dc.subjectپاراکواتfa_IR
dc.subjectکبدfa_IR
dc.subjectویتامینDfa_IR
dc.subjectمسمومیتهاfa_IR
dc.titleمقایسه اثر N-استیل سیستئین و ویتامین D بر سمیت اکسیدانی بافت کبد در مسمومیت تحت حاد با پاراکواتfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتحقیقیfa_IR
dc.contributor.department1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایرانfa_IR
dc.contributor.department2- گروه علوم تشریح، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایرانfa_IR
dc.contributor.department3- گروه فارماکولوژی-سم شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایرانfa_IR
dc.contributor.department3- گروه فارماکولوژی-سم شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایرانfa_IR
dc.contributor.department4- مرکز تحقیقات گیاهان دارویی و فرآورده‌های طبیعی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume20
dc.citation.issue7
dc.citation.spage14
dc.citation.epage20


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد