| dc.contributor.author | برات, شهناز | fa_IR |
| dc.contributor.author | بصیرت, زهرا ، | fa_IR |
| dc.contributor.author | مدانلو, ،شهرزاد | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T07:40:50Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T07:40:50Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T07:40:50Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T07:40:50Z | |
| dc.date.issued | 2009-08-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1388-05-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | برات, شهناز, بصیرت, زهرا ،, مدانلو, ،شهرزاد. (1388). اثرات القاء زایمان بر میزان سزارین در مقایسه با زایمان خودبخودی در حاملگی طول کشیده. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 11(3), 37-41. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1561-4107 | |
| dc.identifier.issn | 2251-7170 | |
| dc.identifier.uri | http://jbums.org/article-1-3222-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/588452 | |
| dc.description.abstract | سابقه و هدف: حاملگی های طول کشیده به دلیل ایجاد عوارض نوزادی و مادری نیاز به مداخله درمانی دارند. القاء لیبر جهت کاهش عوارض از معمول‌ترین درمانها میباشد. اما از آنجاییکه ممکن است سبب افزایش سزارین شود و کاهش میزان سزارین در جامعه نیز از مهمترین اهداف سیستم بهداشتی می باشد، لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان سزارین پس از القای انتخابی لیبر در بیماران شکم اول تک قلو، سفالیک بدون عارضه با سن حاملگی 41 هفته یا بیشتر در مقایسه با زایمان خودبخودی انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بصورت نمونه گیری آسان بر روی 160 نفر از زنان با سن بارداری 41 هفته یا بیشتر (براساس تاریخ آخرین قاعدگی و سونوگرافی قبل از 26 هفتگی) مراجعه کننده به بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل انجام شد. بیماران بر اساس شروع دردهای زایمان و عدم شروع درد در دو گروه القاء زایمانی (گروه مطالعه) و زایمان خودبخودی (گروه شاهد) قرار گرفتند. همگی یک قلو و سفالیک و شکم اول بودند. افراد با آنومالی جنینی، دیابت، دو قلویی و مولتیپاریتی وارد مطالعه نشد اما برای همه بیماران یک سونوگرافی پس از 40 هفتگی انجام و بایشاب اسکور تمام بیماران نیز در بدو بستری تعیین شد. در گروه القا زایمانی، القا توسط شیاف 3 میلی گرم پروستاگلاندین E2 و اکسیتوسین انجام شد و در صورت عدم پیشرفت لیبر سزارین انجام شد. در گروه زایمان خودبخودی هیچگونه مداخله ای انجام نشدند و در صورت دیسترس جنینی یا دفع مکونیوم، اقدام به سزارین می شد. سپس دو گروه از نظر سرانجام حاملگی با هم مقایسه شدند.یافته ها: میانگین سن زنان در گروه مطالعه 1/4±3/23 سال و در گروه شاهد 4/4±8/23 سال بود. میانگین سن حاملگی در گروه مطالعه و شاهد بترتیب 3/0±41 و 5/0±41 هفته بود که 85% در گروه شاهد و 3/96% در گروه مطالعه بی شاب اسکور 5 داشتند. میانگین وزن نوزاد در گروه مطالعه و شاهد بترتیب 3/0±6/3 و 4/0±5/3 کیلوگرم بود. میزان سزارین پس از القا60% (48 نفر) و در لیبر خودبخودی نیز60% (48 نفر) بود. شایعترین علت سزارین در گروه شاهد دفع مکونیوم 34 مورد (8/70%) و در گروه مطالعه عدم شروع لیبر 19نفر (6/39%) بود (000/0=p). نوع زایمان بین دو گروه مطالعه و شاهد در هیچ یک از گروههای سنی مادر و گروههای وزنی نوزاد اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما نشان داد که اگر چه القاء زایمان تاثیری بر میزان سزارین ندارد ولی انجام سزارین در موارد دفع مکونیوم بدون اطمینان از هیپوکسی جنینی علت افزایش سزارین در لیبر خودبخودی بوده است که می توان با انجام اندازه گیری pH خون جنین از میزان آن کاست. | fa_IR |
| dc.format.extent | 848 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی بابل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Journal of Babol University Of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | القاء زایمانی | fa_IR |
| dc.subject | سزارین | fa_IR |
| dc.subject | زایمان | fa_IR |
| dc.subject | حاملگی پس از موعد | fa_IR |
| dc.subject | بیوشیمی | fa_IR |
| dc.title | اثرات القاء زایمان بر میزان سزارین در مقایسه با زایمان خودبخودی در حاملگی طول کشیده | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | تحلیلی | fa_IR |
| dc.citation.volume | 11 | |
| dc.citation.issue | 3 | |
| dc.citation.spage | 37 | |
| dc.citation.epage | 41 | |
