تاثیرساکشن ترشحات ساب گلوتیک بر میزان پنومونی وابسته به ونتیلاتور در بیماران بستری در مراقبت های ویژه

Abstract

سابقه و هدف: عفونت وابسته به ونتیلاتور دومین عفونت شایع با مورتالیته بالا (40-24%) می باشد که در بیماران دارای لوله تراشه روی می دهد. یکی از روشهای مهم پیشگیری از آن ساکشن ترشحات تجمع یافته در ناحیه ساب گلوتیک می باشد. در این مطالعه اثرات درناژ ترشحات ساب گلوتیک با لوله های تراشه اواک (Lo Track) بر میزان پنومونی زودرس وابسته به ونتیلاتور در بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه بررسی گردید. مواد و روشها: این مطالعه مداخله ای بر روی 80 بیمار (در دو گروه 40 نفر) بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) تهران اینتوبه شده با لوله تراشه معمولی و لوله تراشه دارای مجرای مخصوص جهت ساکشن ترشحات ساب گلوتیک انجام شد. در گروه آزمایش، ساکشن ترشحات ساب گلوتیک بطور متناوب هر 1 تا 2 ساعت به مدت 18 ساعت طی شبانه روز در سه روز اول انجام شد و در گروه شاهد، بعلت نوع لوله ساکشن ترشحات ساب گلوتیک انجام نشد. میزان پنومونی وابسته به ونتیلاتور زودرس طی 5 روز اول لوله گذاری در دو گروه مورد بررسی و مقایسه قرارگرفت. یافته ها: در هر گروه 3 نفر به علت مرگ و جدا شدن از ونتیلاتور از مطالعه خارج شدند. میزان پنومونی زودرس با معیار درجه بندی کلینیکال پنومونی به میزان مساوی یا بیشتر از شش در گروه با ساکشن ترشحات ساب گلوتیک 4 نفر (8/10%) و در گروه بدون ساکشن 7 نفر (9/18%) بود. میزان افزایش گلبول های سفید (بیش از 11000 در میلی لیتر خون) و رده پلی مورفونوکلئر (باند سل بیش از 50%) در گروه با ساکشن ترشحات ساب گلوتیک در 6 بیمار (2/16%) و در گروه بدون ساکشن در 7 بیمار (9/18%) مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان عفونت ریوی وابسته به ونتیلاتور زودرس را می توان با استفاده از لوله تراشه های دارای مجرای مخصوص جهت ساکشن ترشحات کاهش داد.