اثر مصرف ماست پروبیوتیک و ماست معمولی بر شاخص‌های تن سنجی در افراد مبتلا به کبد چرب غیر الکلی

Abstract

سابقه و هدف: پروبیوتیک­ها از طریق بهبود ویژگی­های میکروفلور روده اثرات مفیدی در میزبان بر جای می­گذارند. نقش میکروفلور روده در اختلالات مربوط به چاقی از قبیل بیماری کبد چرب غیر الکلی (Non-Alcoholic Fatty Liver Disease, NAFLD) تا حد زیادی شناخته شده است. شواهدی مبنی بر اثرات مفید فرآورده­های پروبیوتیکی در NAFLD وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مصرف ماست پروبیوتیک در مقایسه با ماست معمولی بر شاخص­های تن­سنجی در بیماران مبتلا به NAFLD می باشد. مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور کنترل­دار بر روی تعداد 72 بیمار مبتلا به NAFLD با شاخص توده بدنی(Body M ass Index, BMI) بالاتر از 25 انجام شد. افراد به روش تخصیص تصادفی به یکی از دو گروه مداخله یا کنترل (36=n نفر در هر گروه) وارد شدند و به مدت 8 هفته روزانه به ترتیب 300 گرم ماست پروبیوتیک و 300 گرم ماست معمولی مصرف کردند. دریافت­های غذایی، وزن، قد و دور کمر در ابتدا و انتهای مطالعه اندازه­گیری شد و BMI محاسبه و مورد مقایسه قرار گرفت. (8N201210313664: IRCT) یافته ها: در گروه دریافت کننده ماست پروبیوتیک کاهش معنی­داری در وزن (2/13±32/84 در مقابل 33/13±58/82 کیلوگرم) و BMI (61/3±1/30 در مقابل 7/3±48/29 کیلوگرم بر متر مربع) مشاهده شد (001/0>P برای هر دو). درصد تغییرات در وزن و BMI در مقایسه با گروه کنترل به میزان 07/1% بود (به ترتیب 005/0> Pو 004/0>P). محیط دور کمر درون هر دو گروه بعد از مداخله تفاوت معنی­داری نشان داد (45/8±4/97 در مقابل 36/8±71/95 سانتی­متر در گروه دریافت کننده ماست پروبیوتیک و 58/10±38/98 در مقابل 56/10±04/97 سانتی­متر در گروه دریافت کننده ماست معمولی 002/0>P برای هر دو) اما این تغییرات بین دو گروه معنی­داری نبود. نتیجه گیری: یافته­ها نشان داد که مصرف ماست پروبیوتیک منجر به کاهش وزن و BMI در بیماران مبتلا به NAFLD می­گردد و احتمالا در مدیریت وزن در این بیماران مفید باشد.