مقایسه اثر میدازولام و پرومتازین خوراکی بر میزان کاهش اضطراب جداسازی اطفال از والدین قبل از بیهوشی

Abstract

سابقه‌ و هدف‌: جدایی از والدین در کودکان قبل از عمل جراحی موجب تغییرات رفتاری و مشکلات مربوطه می شود. هدف از این مطالعه مقایسه اثر میدازولام و پرومتازین خوراکی بر میزان کاهش اضطراب در جداسازی اطفال از والدین قبل از بیهوشی می باشد.مواد و روشها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 56 کودک 1تا5 ساله باASA کلاس I (انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا) کاندید عمل جراحی الکتیو در بابل انجام شد. این بیماران بصورت تصادفی به دو گروه 28 نفره تقسیم شدند. به گروه اول میدازولام 0.3mg/kg و به گروه دوم پرومتازین 1mg/kg خوراکی (20تا30 دقیقه) قبل از ورود به اتاق عمل در تخت بستری یا در آغوش والدین داده شد. نحوه جدایی کودک از والدین، تغییرات همودینامیک (ضربان قلب) در هنگام ورود به اتاق عمل، قبل و بعد از اینداکشن و همچنین تهوع واستفراغ بعد از عمل و مدت زمان ریکاوری بررسی و ثبت گردید.یافته ها: میانگین سنی گروه میدازولام 25/18±36ماه و گروه پرومتازین 86/15±36 ماه بود. نحوه جدا شدن کودک از والدین در گروه میدازولام راحتر از گروه پرومتازین بود (0.019=p) میانگین ضربان قلب در گروه میدازولام قبل از پره مد 18/10±96/107، قبل از بیهوشی 2/14± 18/116 و پس از لوله گذاری 82/16±61/125در دقیقه بود. این میزان در گروه پرومتازین به ترتیب 4/9±82/104، 73/13±68/118 و4/18±96/128 در دقیقه بود. تهوع و استفراغ بعد از عمل در دو گروه دیده نشد. مدت زمان ریکاوری مناسب (کوتاه) در گروه میدازولام (6/78%) و گروه پرومتازین (6/53%) بوده است.بحث‌ و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که جداسازی کودکان کمتر از 5 سال از والدین با میدازولام خوراکی بهتر از پرومتازین خوراکی صورت می گیرد.