تاثیر آموزش استفاده از وضعیت های تکاملی نوزادان نارس بر عملکرد بالینی پرستاران بخشهای مراقبت ویژه نوزادان

Abstract

سابقه و هدف: یکی از مداخلات تکامل عصبی زود هنگام در بخش مراقبت های ویژه نوزادان دادن وضعیت مناسب به نوزادان است. نوزادان نارس سه ماهه سوم زندگی در رحم را از دست داده اند در نتیجه به وضعیت جمع شدن که یک وضعیت تکاملی و نشان دهنده رشد مغزی در نوزادان است دست نیافته اند. با توجه به اهمیت قرارگیری نوزاد در وضعیت تکاملی و دستیابی به تکامل عصبی بهتر، این مطالعه جهت اجرای مداخله آموزشی به منظور بهبود عملکرد پرستاران برای اجرای صحیح پوزیشن های تکاملی نوزادان نارس در بخش مراقبت های ویژه نوزادان انجام شد. مواد و روش­ ها: این مطالعه مداخله ای بر روی 85 نفر از پرستاران بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان های شهید اکبرآبادی و علی اصغر تهران در سه مرحله انجام شد. ابتدا عملکرد پرستاران در مورد انجام وضعیت های حمایتی تکاملی نوزادان نارس بخش مراقبت های ویژه نوزادان از طریق ابزار ارزیابی وضعیت نوزادان (IPAT با حداکثر نمره 12 و حداقل 3) بررسی شد سپس به پرستاران از طریق اسلاید و چهره به چهره آموزش داده شد و عملکرد پرستاران هفته اول بعد ازآموزش و دو ماه بعد از آموزش مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: بررسی مشخصات دموگرافیک نشان داد که، با تحصیلات 98/8% پرستاران مربوط به مقطع کارشناسی(98/8%) و سن بیشتر پرستاران (48/2%) بالاتر از 30 سال است. بیشترین سابقه کار پرستاران (42/4%) محدوده 10-5 سال بود. همچنین بین نمره عملکرد پرستاران در مورد وضعیت حمایتی تکاملی نوزادان نارس در مرحله قبل از آموزش (0/03±5/84)، هفته اول بعد از آموزش (1/42±8/35) و دوماه بعد از آموزش (1/16±8/71) تفاوت معنی داری وجود داشت 0/001>p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، آموزش وضعیت حمایتی تکاملی نوزاد نارس تأثیر مثبتی در بهبود عملکرد پرستاران در بخش مراقبت های ویژه نوزادان داشته است