نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorابراهیمی وسطی کلایی, سهیلاfa_IR
dc.contributor.authorشیرمحمدی،, مریمfa_IR
dc.contributor.authorبختیاری, مهردادfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T07:35:19Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T07:35:20Z
dc.date.available1399-08-23T07:35:19Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T07:35:20Z
dc.date.issued2013-03-01en_US
dc.date.issued1391-12-11fa_IR
dc.identifier.citationابراهیمی وسطی کلایی, سهیلا, شیرمحمدی،, مریم, بختیاری, مهرداد. (1391). استفاده از پیوند سلول های مزانشیمی ژله وارتون بند ناف انسان در ترمیم عصب سیاتیک موش صحرایی. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابل, 15(2), 69-78. doi: 10.18869/acadpub.jbums.15.2.69fa_IR
dc.identifier.issn1561-4107
dc.identifier.issn2251-7170
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jbums.15.2.69
dc.identifier.urihttp://jbums.org/article-1-4351-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/587907
dc.description.abstractسابقه و هدف: سالیانه تعداد زیادی از بیماران با مشکلات ناشی از آسیب های عصبی روبرو هستند. یکی از روش‌های جدید در درمان صدمات اعصاب محیطی استفاده از پیوند سلولی است. هدف از این مطالعه ارزیابی استفاده از پیوند سلول های مزانشیمی ژله وارتون بند ناف در بهبود عصب سیاتیک موش صحرایی پس از قطع و اتصال مجدد دو ناحیه پروگزیمال و دیستال عصب می باشد. مواد و روشها: سلول‌های مزانشیمی با روش غیرآنزیمی از ژله وارتون بندناف انسان جدا شدند. مورفولوژی، تکثیر و ایمنوفنوتیپ این سلول‌ها پس از سومین پاساژ با استفاده از روش‌های رنگ‌آمیزی اختصاصی مورد ارزیابی قرار گرفت. 25 سر موش نر (ویستار) در محدوده وزنی 250-200 گرم به صورت کاملاً تصادفی به سه گروه کنترل (5= n)، شم (10=n) و پیوند (10=n) تقسیم شدند. پس از انجام بیهوشی جراحی روی هر سه گروه انجام شد. ولی تنها در گروه شم و گروه پیوند عصب سیاتیک چپ قطع شده و دو انتهای پروکسیمال و دیستال اپی‌نوریوم عصب قطع شده به هم بخیه شد. در گروه درمانی، 700000 سلول مزانشیمی در مرحله پاساژ سوم به داخل اپی‌نوریوم عصب آسیب دیده تزریق شد. پس از گذشت 12 هفته جهت تعیین بازگشت فعالیت عصب از تست footprint و نوار عصب- عضله(Electro Myo Graphy, EMG) استفاده گردید و تعداد آکسون ها در هر سه گروه شمارش و مقایسه شد. یافته ها: نتایج نشان داد که سلول‌های جدا شده از ژله وارتون بندناف شاخص های سلولی CD90، CD49 و CD13 را بیان نموده و تحت شرایط مناسب قادرند به سلول‌های استخوانی و چربی تمایز یابند. نتایج EMG نشان داد در گروه درمانی، عصب سیاتیک بهتر ترمیم شده است (05/0p<). در مطالعه بافتی تعداد اکسون‌ها گروه پیوند (35/2±3/283) در مقایسه با گروه شم (5/1±6/239) بالاتر بود (05/0p<). تفاوت معنی داری در میزان ارزیابی عملکردی عصب سیاتیک (SFI) بین گروه شم (35±37/100-) و گروه پیوند (7±1/84-) مشاهده شد (05/0p<). نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد که پیوند سلول‌های مزانشیمی جدا شده از ژله وارتون بندناف انسان، ترمیم عصب و برگشت عملکرد پس از آکسوتومی شدید عصب سیاتیک را تا حدودی بهبود می بخشد.fa_IR
dc.format.extent1661
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Babol University Of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.18869/acadpub.jbums.15.2.69
dc.subjectسلول‌های بنیادیfa_IR
dc.subjectژله وارتون بندنافfa_IR
dc.subjectترمیم آکسونیfa_IR
dc.subjectعصب سیاتیک.fa_IR
dc.subjectبیوشیمیfa_IR
dc.titleاستفاده از پیوند سلول های مزانشیمی ژله وارتون بند ناف انسان در ترمیم عصب سیاتیک موش صحراییfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتحلیلیfa_IR
dc.citation.volume15
dc.citation.issue2
dc.citation.spage69
dc.citation.epage78


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد