بررسی فرسودگی شغلی بهورزان استان گلستان در سال1391

Abstract

سابقه و هدف: فرسودگی شغلی سندرمی است مرکب از خستگی جسمی و عاطفی که منجر به ایجاد خود پندارهای منفی در فرد، نگرش منفی نسبت به شغل و فقدان احساس ارتباط با مراجعان به هنگام انجام وظیفه می‌شود. پیامدهای نامطلوب فرسودگی شغلی غیبت از کار، ترک خدمت، تأخیرهای متوالی و کاهش کیفیت عملکرد فرد و سطح پایینرضایتشغلی می باشد.هدف از انجام این مطالعه تعیین سطح فرسودگی شغلی بهورزان استان گلستان بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی، محیط پژوهش خانه های بهداشت استان گلستان در سال 1391 و جامعه آماری مورد بررسی بهورزان شاغل بودند. روش نمونه گیری سرشماری و ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه فرسودگی شغلی Maslach بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSSآنالیز گردید. یافته ها: از نظر شدت فرسودگی شغلی، 6/29درصد بهورزان در سطح خفیف، 5/58درصد در سطح متوسط و 8/11درصد در سطح شدید بودند. از نظر فراوانی فرسودگی شغلی 3/30 درصد بهورزان در سطح خفیف، 5/53 درصد متوسط و 2/16درصد در سطح شدید بودند. شدت و فراوانی فرسودگی با سن، سابقه کاری، سطح تحصیلات و شهرستان محل سکونت از نظر آماری ارتباط معنی‌داری داشت. استنتاج: وضعیت فرسودگی شغلی بهورزان مورد مطالعه علی رغم داشتن وضعیت کلی متوسط، در ابعاد خستگی عاطفی و درگیری شغلی نیاز به بهبود بیش‌تری دارد. ضروری است مداخلات مناسبی در مورد بهورزان مسنتر، بهورزان با سابقه تر و بهورزانی که سطح تحصیلات پایین‌تری دارند، صورت پذیرد