بررسی اثرات تمرین ایروبیک در محیط آبی بر تغییرپذیری ضربان قلب با استفاده از روش غیر خطی Poincare plot

Abstract

زمینه و هدف: تغییرپذیری ضربان قلب، روش غیرتهاجمی بررسی اثر مداخله فعالیت ورزشی بر سیستم اتونوم قلبی است. هدف از پژوهش حاضر، تحلیل غیرخطی اثر فعالیت ورزشی ایروبیک در آب بر سیستم اتونوم قلبی در مردان جوان دانشگاهی بود. روش تحقیق: تعداد 28 نفر از مردان جوان به صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین ایروبیک در آب قرار گرفتند. در دوره پیش‌آزمون و بعد از مداخله تمرینی، تمامی پارامترهای تغییرپذیری ضربان قلب با روش بررسی توالی‌های ضربان قلب اندازه‌گیری گردید؛ سپس انحراف معیار توالی‌های ثبت‌شده با استفاده از روش Poincare plot تفسیر گردید. برای مقایسه تفاوت‌ها در مراحل پژوهش، از آزمون‌های تی مستقل و تی‌ همبسته استفاده گردید. یافته‌ها: شرکت منظم در تمرین ایروبیک در آب، باعث افزایش معنی‌دار (9/2±45/1 به 12/3±34/1) انحراف‌معیار فواصل زمانی توالی‌های ضربان قلب نسبت به توالی مجاور خود نسبت به گروه کنترل (0/03=P) گردید. انحراف‌ معیار طولی فواصل زمانی توالی‌های ضربان قلب نسبت به پیش‌آزمون (0/04=P) افزایش معنی‌داری (12/5± 79/5 به 15/8± 56/9) داشت. بعد از انتقال نتایج مطلق به حالت نرمال، حالت نرمال انحراف‌معیار فواصل زمانی توالی‌های ضربان قلب نسبت به توالی مجاور خود نسبت به گروه کنترل (0/03=P) افزایش معنی‌دار (12/05±44/7 به 13/52±36/5) داشت؛ همچنین حالت نرمال انحراف‌معیار طولی فواصل زمانی توالی‌های ضربان قلب نسبت به پیش‌آزمون (0/02=P) افزایش معنی‌داری (15/29±76/4 به 9/32±61/3) یافت. نتیجه‌گیری: اجرای فعالیت ورزشی هوازی در محیط آبی می‌تواند به‌عنوان یک روش تمرینی سودمند برای بهبود پاسخ‌پذیری سیستم اتونوم قلبی مورد استفاده قرار گیرد.