طراحی مدل علی خوش‌بینی علمی بر اساس مؤلّفه‌های سرمایه روان‌شناختی و میانجی‌گری جوّ روان‌شناختی در بین دانشجویان دانشگاه فرهنگیان

Abstract

زمینه و هدف: گرچه تأثیر سرمایه روان‌شناختی مدت‌ها پیش موردتوجه قرارگرفته، ولی امروزه درک رابطه آن با خوش‌بینی علمی به‌عنوان یک ضرورت محسوب می‌شود. در این پژوهش، سازه جوّ روان‌شناختی، به‌عنوان یک متغیّر میانجی در رابطه بین سرمایه روان‌شناختی با خوش‌بینی سازمانی، مورد مطالعه قرارگرفت. روش تحقیق: مطالعه حاضر برحسب نحوه گردآوری داده‌ها از نوع توصیفی-پیمایشی است. در این مطالعه با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، 290 نفر از دانشجویان دانشگاه فرهنگیان به‌عنوان نمونه آماری، مورد مطالعه قرار گرفتند. داده‌ها از طریق پرسشنامه جمع‌آوری شد. پایایی ابزارهای اندازه‌گیری با استفاده از روش آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی و روایی ابزارهای اندازه‌گیری با استفاده از روش روایی همگرا و واگرا مورد سنجش قرار گرفت. برای تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها از روش معادلات ساختاری و نرم‌افزار Smart PLS2 استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که سرمایه روان‌شناختی و خوش‌بینی علمی به‌ترتیب: پیشایند و پیامد جوّ روان‌شناختی محسوب می‌شوند و خوش‌بینی علمی با مؤلّفه تاب‌آوری رابطه منفی و با مؤلفه‌های خودکارآمدی، امید و خوش‌بینی رابطه مثبت و معنی‌داری دارد (0/05>P). در مجموع، نتایج بیانگر این بود که 44درصد از تغییرات خوش‌بینی علمی به‌طور مستقیم توسط مؤلّفه‌های سرمایه روان‌شناختی و 45درصد از تغییرات خوش‌بینی علمی، غیرمستقیم و از طریق متغیّر میانجی جوّ روان شناختی تبیین می‌گردد. نتیجه‌گیری: این پژوهش، یافته‌های نظری و تجربی مهمی را برای تحقیقات آینده در مورد آموزش و خوش‌بینی علمی ارائه کرده و پیش‌بینی می‌کند که ادراک دانشجویان از جوّ روان‌شناختی، یک الزام برای خوش‌بینی علمی محسوب می‌شود.