مقایسه تأثیر دو روش آموزش درمانگاهی SNAPPS و متداول برمهارت استدلال بالینی دانشجویان پزشکی

Abstract

زمینه و هدف: استدلال بالینی، یکی از مهارت‌های اصلی و ضروری برای تشخیص و درمان بیماری‌ها است که فراگرفتن آن برای تمامی دانشجویان پزشکی ضروری است. مدل SNAPPS به‌عنوان یک مدل دانشجو ‌محور می‌تواند زمینه ایجاد استدلال بالینی را فراهم سازد. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر دو روش آموزش درمانگاهی SNAPPS و متداول بر استدلال‌ بالینی دانشجویان پزشکی انجام شد. روش تحقیق: این پژوهش به شیوه مطالعه مداخله‌ای نیمه‌تجربی با طرح پس‌آزمون با گروه کنترل انجام گردید. جامعه آماری شامل دانشجویان پزشکی مقطع کارآموزی دانشگاه علوم‌پزشکی بیرجند بود که در سال تحصیلی 1395-1394 وارد بخش عفونی شدند. نمونه آماری مورد مطالعه، 126 نفر از دانشجویان پزشکی بودند که به صورت ایستا به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش با مدل SNAPPS و همین تعداد گروه کنترل همتاشده بر اساس جنسیت، مقطع تحصیلی و معدل با روش آموزش درمانگاهی متداول آموزش داده شدند. سپس نمرات استدلال بالینی دانشجویان با آزمون Key feature مورد سنجش قرار گرفت و با روش آماری T مستقل و با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ویرایش 19) تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین نمره استدلال بالینی در دانشجویان گروه آزمایش (SNAPPS) 1/17±17/29 و در گروه کنترل (متداول) 1/20±16/53 بود که از نظر آماری تفاوت معنی‌داری داشت (0/001P=). تفاوتی بین نظرات دختران و پسران دانشجو یافت نگردید. نتیجه‌گیری: مدل آموزش درمانگاهی SNAPPS، یک مدل مؤثّر در پرورش استدلال بالینی دانشجویان است؛ بنابراین می‌توان به‌کارگیری این روش در آموزش درمانگاهی کلّیه دروس را توصیه کرد.