نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorصابری, دکتر عالیاfa_IR
dc.contributor.authorقایقران‌, دکتر امیررضاfa_IR
dc.contributor.authorکاظم نژاد‌, دکتر احسانfa_IR
dc.contributor.authorنصیری لاکه‌, مهساfa_IR
dc.contributor.authorکاظمی‌, سمانهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T00:38:34Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T00:38:34Z
dc.date.available1399-08-23T00:38:34Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T00:38:34Z
dc.date.issued2018-01-01en_US
dc.date.issued1396-10-11fa_IR
dc.identifier.citationصابری, دکتر عالیا, قایقران‌, دکتر امیررضا, کاظم نژاد‌, دکتر احسان, نصیری لاکه‌, مهسا, کاظمی‌, سمانه. (1396). تشنج در پی سکته مغزی و عوامل خطرزای آن. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان, 26(104), 1-13.fa_IR
dc.identifier.issn2008-4048
dc.identifier.issn2008-4056
dc.identifier.urihttp://journal.gums.ac.ir/article-1-1566-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/557483
dc.description.abstractمقدمه: تشنج یکی از پیامد‌های سکته مغزی استکه به صورت زودرس و دیررس رخ می‌دهد و در صورتی که به هیپوکسی مغزی بیانجامد وضعیت بیماران سکته مغزی را بدتر می‌کند. تعیین فراوانی و عوامل خطرزای آن به پیش‌بینی بروز و رعایت احتیاط لازم در بیماران سکته مغزی کمک می‌کند. هدف: تعیین شیوع و عوامل‌ خطرزای تشنج متعاقب سکته مغزی. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی_ مقایسه‌ای بر 1256 بیمار که با تشخیص سکته مغزی در بخش مغز و اعصاب بیمارستان پورسینای رشت بستری شده بودند، انجام شد.‌گرد‌آوری داده‌ها با چک لیست طراحی شده و از پرونده‌های بیماران یا در تماس تلفنی با خانواده بیمار، یا در صورت نیاز مراجعه حضوری به درمانگاه‌های نورولوژی دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد.آنالیز داده‌ها باآزمون‌های  tمستقل و مجذور کای و الگو رگرسیون لجستیکی در نرم‌افزار SPSS نسخه 21 انجام شد.‌‌ سطح معنی‌داری آزمون‌ها در این مطالعه 5/0>p در نظرگرفته شد. نتایج: از بیماران مورد بررسی، 46 بیمار‌(29/3%)‌ با میانگین سنی 11‌±8/62 سالگی دچار به تشنج بودند.6/69% دچار تشنج زودرس و 4/30% دچار تشنج دیررس بودند. آمبولی مغزی‌(032/0=p)، پیشینه‌سکته مغزی(008/0=p)و سابقه فامیلی سکته مغزی‌(016/0=p سکته مغزی‌ به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های مرتبط با تشنج پس از سکته مغزی تلقی شدند. نتیجه‌گیری: شیوع تشنج به دنبال سکته‌ مغزی کمابیش‌اندکاست. آمبولی مغزی، سابقه سکته مغزی و سابقه فامیلی سکته مغزی پیش‌بینی‌کننده‌های مرتبط با تشنج پس از سکته مغزی هستند.fa_IR
dc.format.extent264
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Guilan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectتشنج/ سکته مغزی/ عوامل خطرfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleتشنج در پی سکته مغزی و عوامل خطرزای آنfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات علوم اعصاب، گروه نورولوژی، بیمارستان پورسینا، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه نورولوژی، بیمارستان پورسینا‌، دانشکده پزشکی‌، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.department‌گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پرستاری مامایی‌ شهید بهشتی رشت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمعاونت تحقیقات و فناوری، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.citation.volume26
dc.citation.issue104
dc.citation.spage1
dc.citation.epage13


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد