نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعسگریان عمران, سعیدهfa_IR
dc.contributor.authorشیخ‌الاسلامی, فرزانهfa_IR
dc.contributor.authorتبری, رسولfa_IR
dc.contributor.authorکاظم‌نژاد, احسانfa_IR
dc.contributor.authorپاریاد, عزتfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T00:36:14Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T00:36:15Z
dc.date.available1399-08-23T00:36:14Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T00:36:15Z
dc.date.issued2016-04-01en_US
dc.date.issued1395-01-13fa_IR
dc.identifier.citationعسگریان عمران, سعیده, شیخ‌الاسلامی, فرزانه, تبری, رسول, کاظم‌نژاد, احسان, پاریاد, عزت. (1395). عوامل مرتبط با رضایت زناشویی در پرستاران. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان, 25(97), 46-55.fa_IR
dc.identifier.issn2008-4048
dc.identifier.issn2008-4056
dc.identifier.urihttp://journal.gums.ac.ir/article-1-1150-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/557318
dc.description.abstractچکیده مقدمه: رضایت زناشویی مولفه‌ای مهم است که به زندگی مشترک معنی می‌بخشد. افزایش رضایت زناشویی باعث افزایش سلامت جسمی، روانی، پیشرفت اقتصادی، رضایت شغلی و رضایت از کل زندگی می‌شود و با توجه به این‌که پرستاران به سبب رویارویی با عوامل تنش‌زای مختلف در محل کار در معرض مستقیم و غیرمستقیم آسیب‌های جسمی و روانشناختی متعدد قرار دارند تعیین رضایت زناشویی و عوامل مرتبط به آن می‌تواند در ارتقا و بهره‌وری این نیروی سترگ انسانی مهم باشد.. هدف: بررسی عوامل مرتبط با رضایت زناشویی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی- درمانی شهر رشت مواد و روش‌ها: نمونه‌گیری در سال1391 از 500 پرستار متاهل شاغل در 8 مرکز آموزشی درمانی شهر رشت به روش تصادفی طبقه‌ای انجام شد. اطلاعات باپرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ و پرسشنامه عوامل فردی- اجتماعی گرد‌آوری شد و با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و آزمون‌های آمار استنباطی (آزمون پیرسون، آزمون آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون تی مستقل) تجزیه و تحلیل شد. نتایج: بیشتر واحدهای مورد پژوهش (6/61%) رضایت زناشویی نسبی داشتند. بین میزان رضایت زناشویی با سن (002/0P=)، سن همسر (001/0P=)، پیشینه کار (0001/0P=)، تعداد فرزندان (001/0P=)، میزان درآمد (002/0P=)، بخش محل خدمت (0001/0P=)، نوبت کاری (003/0P=) و وضعیت استخدامی (0001/0P=) ارتباط آماری معنی‌دار وجود داشت. نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشانگر نسبی بودن رضایت زناشویی پرستاران و تاثیر نوبت‌کاری به عنوان یک متغیر تاثیر‌گذار بر آن بوده است. با توجه به اهمیت نگهداری کانون خانواده به نظر می‌رسد باید راه‌کارهایی برای ارتقای رضایت زناشویی ارائه داده و با در نظر گرفتن مسایل مربوطه سختی‌های شغلی آنان نیز بر داشته شود.fa_IR
dc.format.extent242
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Guilan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectازدواجfa_IR
dc.subjectپرستارانfa_IR
dc.subjectرضایتfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleعوامل مرتبط با رضایت زناشویی در پرستارانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه پرستاری(داخلی جراحی)، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه پرستاری(روانپرستاری)، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آمارحیاتی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آموزش پرستاری(داخلی جراحی)، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.citation.volume25
dc.citation.issue97
dc.citation.spage46
dc.citation.epage55


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد