عوامل مرتبط با رضایت زناشویی در پرستاران

Abstract

چکیده

مقدمه: رضایت زناشویی مولفه‌ای مهم است که به زندگی مشترک معنی می‌بخشد. افزایش رضایت زناشویی باعث افزایش سلامت جسمی، روانی، پیشرفت اقتصادی، رضایت شغلی و رضایت از کل زندگی می‌شود و با توجه به این‌که پرستاران به سبب رویارویی با عوامل تنش‌زای مختلف در محل کار در معرض مستقیم و غیرمستقیم آسیب‌های جسمی و روانشناختی متعدد قرار دارند تعیین رضایت زناشویی و عوامل مرتبط به آن می‌تواند در ارتقا و بهره‌وری این نیروی سترگ انسانی مهم باشد..

هدف: بررسی عوامل مرتبط با رضایت زناشویی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی- درمانی شهر رشت

مواد و روش‌ها: نمونه‌گیری در سال1391 از 500 پرستار متاهل شاغل در 8 مرکز آموزشی درمانی شهر رشت به روش تصادفی طبقه‌ای انجام شد. اطلاعات باپرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ و پرسشنامه عوامل فردی- اجتماعی گرد‌آوری شد و با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و آزمون‌های آمار استنباطی (آزمون پیرسون، آزمون آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون تی مستقل) تجزیه و تحلیل شد.

نتایج: بیشتر واحدهای مورد پژوهش (6/61%) رضایت زناشویی نسبی داشتند. بین میزان رضایت زناشویی با سن (002/0P=)، سن همسر (001/0P=)، پیشینه کار (0001/0P=)، تعداد فرزندان (001/0P=)، میزان درآمد (002/0P=)، بخش محل خدمت (0001/0P=)، نوبت کاری (003/0P=) و وضعیت استخدامی (0001/0P=) ارتباط آماری معنی‌دار وجود داشت.

نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشانگر نسبی بودن رضایت زناشویی پرستاران و تاثیر نوبت‌کاری به عنوان یک متغیر تاثیر‌گذار بر آن بوده است. با توجه به اهمیت نگهداری کانون خانواده به نظر می‌رسد باید راه‌کارهایی برای ارتقای رضایت زناشویی ارائه داده و با در نظر گرفتن مسایل مربوطه سختی‌های شغلی آنان نیز بر داشته شود.