تأثیر رژیم چهار دارویی (آموکسی‌سیلین، بیسموت، امپرازول و کلاریترومایسین) در ریشه‌کنی عفونت هلیکوباکتر‌پیلوری

Abstract

مقدمه: هلیکوباکتر‌پیلوری یکی از شایع‌ترین عفونت‌های باکتریایی انسان و از مهم‌ترین عوامل ابتلای به گاستریت مزمن، زخم‌های معده و دئودنوم، لنفوم بافت لنفاوی همراه مخاط و سرطان معده است. بیماری‌های ناشی از عفونت با این باکتری گستره گوناگون دارد و ریشه‌کنی باکتری نسبت به هزینه‌های ناشی از درمان عوارض این عفونت مقرون به صرفه‌تر است. هدف: بررسی نتایج درمانی رژیم دارویی آموکسی‌سیلین، بیسموت، امپرازول و کلاریترومایسین در ریشه‌کنی هلیکوباکترپیلوری در بیماران و بررسی عوارض این رژیم مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی 179 بیمار دچار عفونت هلیکوباکترپیلوری که از فروردین تا آذر سال 1390 به یک درمانگاه فوق‌تخصصی گوارش مراجعه کرده بودند و نیاز به آندوسکوپی داشتند، پس از اندوسکوپی‌وارد مطالعه شدند و 8 هفته پس از تجویز رژیم چهار دارویی موردنظر و آزمون تنفسی اوره برای بررسی ریشه‌کنی، میزان موفقیت درمان بررسی شد. نتایج: اکثر افراد مورد مطالعه را زنان (7/58%) تشکیل می‌دادند. شایع‌ترین علایم بیماران پیش از درمان شامل نفخ(76 ٪) و درد اپی‌گاستر(9/74 ٪) بود. میزان ریشه‌کنی با این رژیم9/89% تعیین شد. در مجموع، 13 نفر(2/7 ٪) دچار عوارض دارویی شدند. ولی شدت عوارض در حدی نبود که درمان متوقف شود. این عوارض به ترتیب شامل بی‌اشتهایی(5 نفر)، نفخ(4نفر)، تشدید ریفلاکس(4 نفر)، احساس پری و سنگینی معده(3نفر) و استفراغ(2نفر) بود. تمام علایم بیماران نسبت به پیش از درمان، بهبود معنی‌دار داشت. تفاوت معنی‌داری بین میزان ریشه‌کنی در دو جنس بدست نیامد. نتیجه‌گیری: عوارض دارویی ناچیز بود و بهبود قابل ملاحظه و معنی‌دار در علائم بیماران نسبت به قبل از درمان بوجود آمد. برحسب میزان ریشه‌کنی(89.9 %) می‌توان گفت رژیم چهار دارویی مورد مطالعه در ریشه‌کنی عفونت هلیکوباکتر‌پیلوری موفق بوده‌است.