نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبرزین, مریمfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T00:33:40Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T00:33:41Z
dc.date.available1399-08-23T00:33:40Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T00:33:41Z
dc.date.issued2011-10-01en_US
dc.date.issued1390-07-09fa_IR
dc.identifier.citationبرزین, مریم. (1390). بررسی یافتههای MRI درمبتلایان به تنگی کانال نخاعی. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان, 20(79), 40-48.fa_IR
dc.identifier.issn2008-4048
dc.identifier.issn2008-4056
dc.identifier.urihttp://journal.gums.ac.ir/article-1-131-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/557197
dc.description.abstractچکیده مقدمه: تنگی کانال نخاع عبارت از باریکشدن فضا کانال با اثر فشاری بر طناب نخاعی یا ریشههای عصبی آن است و شایعترین اندیکاسیون جراحی مهرههای کمری در افراد بالای 60 ساله محسوب میشود. هدف: بررسی چگونگی و شیوع انواع یافتههای MRI در مبتلایان به تنگی کانال نخاعی کمر و ارتباط این یافتهها با سن و جنس بیماران و تعداد سطوح مبتلا و شایعترین سطح درگیری مواد و روشها: این مطالعه توصیفی به صورت مقطعی بر 117 بیمار دچار تنگی کانال نخاعی کمری انجام شد که در مدت 3 ماه از ابتدای مهر تا انتهای آذر سال 1388 به مرکز MRI بیمارستان امام خمینی ساری ارجاع شده بودند. تصویرهای اکزیال و ساژیتالT1Wو T2Wتهیه شده بر اساس روش استاندارد مورد تایید انجمنهای بینالمللی تهیه و گزارش شد. اطلاعات کلی بیماران نیز در پرسشنامهها ثبت و یافتهها با نرم افزارSPSS 15 تجزیه وتحلیل آماری شدند. نتایج: از 117 بیمار، 72 نفر(5/61%) زن و 45 نفر(5/38%) مرد و میانگین سنی آنها 2/14±52 ساله و محدوده سنی آنان بین 20 تا 89 سالگی بود. بیشترین افراد در گروه سنی 40 تا 59 سالگی (53%) قرار داشتند. در 72 نفر(5/61%) یک سطح از ناحیه کمری و در 38 نفر(5/32%) دو یا چند سطح و در7 نفر(6%) تمام سطوح فقرات کمری مبتلا بودهاست. بیشترین سطحهای گرفتار L4/L5 (8/77%) و L3/L4 (9/41%) و کمترین آنها ناحیه L1/L2 (7/7%) بود. بیشترین یافتهها به ترتیب برآمدگی دیسک(1/82%)، خشکی دیسک (1/76%)، هیپرتروفی مفاصل فاست(1/64%) و Protrusion دیسک (4/50%) بود. بین متغیرهای بررسی شده با جنس بیماران رابطه معنیدار وجود نداشت(50/0P>). همچنین، از متغیرهای مورد بررسی تنها اکستروژن دیسک و هیپرتروفی مفاصل فاست با سن ارتباط معنیدار بودند(05/0P<). با افزایش سن بیماران احتمال چند سطحی بودن تنگی کانال نخاعی بیشتر میشد. نتیجهگیری: بیماران این مطالعه حدود یک دهه مسنتر از مطالعه مشابهی در تهران بودند. برخی از یافتههای این مطالعه با سایر پژوهشها همخوانی ولی در پارهای موارد تناقض وجود داشت. توصیه میشود بررسیهای اپیدمیولوژی با حجم نمونه مناسب در نواحی مختلف جغرافیایی ایران انجام شود تا چگونگی روند پدیدههای دژنراتیو ستون مهرهها، شیوع جنسی و سنی بیماران و تفاوت اشکال بروز آنها در مقایسه با بررسیهای کشورهای غربی ارزیابی شود .fa_IR
dc.format.extent1441
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Guilan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectتصویربرداری از طریق تشدید مغناطیسی(ام آر آی)fa_IR
dc.subjectتغییرات دژنراتیوfa_IR
dc.subjectدیسک بین صخرهایfa_IR
dc.subjectتنگی نخاعfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleبررسی یافتههای MRI درمبتلایان به تنگی کانال نخاعیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدتنشگاه علوم پزشکی مازندرانfa_IR
dc.citation.volume20
dc.citation.issue79
dc.citation.spage40
dc.citation.epage48


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد