جایگاه مدیریت تعارض و گشودگی ارتباط در ارتقای اعتماد کارکنان پرستاری

Abstract

چکیده مقدمه: اعتماد سازمانی به معنی اشتیاق کارکنان برای انجام فرمان‌های مورد انتظار مدیر بدون نیاز به کنترل یا ارزشیابی است. شکل‌گیری فرایندهای سازمانی بر پایه‌ی اعتماد تحولی شگرف در تعامل کارکنان و مدیران، افزایش تعهد سازمانی، رضایت شغلی و بهبود عملکرد کارکنان بوجود آورده است. هدف: تعیین تاثیر مدیریت تعارض و گشودگی ارتباط بر میزان اعتماد کارکنان پرستاری بیمارستان‌های دولتی رشت در سال 1389 مواد و روش‌ها: پژوهش به‌صورت مقطعی و توصیفی- تحلیلی انجام شد. جامعه هدف 1100 نفر از کارکنان پرستاری بیمارستان‌های دولتی رشت بودند، که پس از تحلیل عاملی و تعیین واریانس و قراردادن در فرمول، 239 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه حاوی 21 پرسش برای سنجش سه متغیر تعارض، اعتماد و گشودگی ارتباط بود. تعارض در دو بخش انواع (وظیفه، رابطه و فرایند) و ویژگی‌ (شدت و مدت) با نظرسنجی از استادان، پس از بومی شدن و تایید روایی و پایایی آن تهیه و داده‌های تحقیق طی یک ماهه خرداد سال 89، جمع‌آوری شد. در پردازش اطلاعات پرسشنامه از دو شیوه‌ی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم‌افزار spss استفاده شد. نتایج: بین تعارض وظیفه‌ای و اعتماد همبستگی وجود نداشت(4/11R=). بین تعارض رابطه‌ای، فرایندی و ویژگی‌های تعارض(شدت و مدت) و اعتماد همبستگی بدست آمد که به ترتیب در محدوده‌ی 13/0R= تا 56/0R= و با سطح معنی‌داری همه‌ی متغیرها(05/0P<) بود. همچنین، از رگرسیون چندگانه در تعیین تاثیر متغیرهای تعدیل‌گر گشودگی ارتباط، شدت تعارض و مدت آن بر رابطه بین انواع تعارض و اعتماد استفاده شد که دلتای تغییر(در رابطه بین متغیرها با ورود متغیر تعدیل‌گر) نشان‌دهنده‌ی وجود چنین رابطه تعدیل‌کننده‌ای ‌بود. نتیجه‌گیری: طبق نتایج، بین تعارض فرایندی و رابطه‌ای با اعتماد، رابطه معنی‌دار معکوس وجود داشت، و گشودگی ارتباط و مدت تعارض بر رابطه‌ی تعارض و اعتماد تاثیر مثبت می‌گذارد، ولی شدت تعارض با تاثیر منفی بر رابطه تعارض و اعتماد باعث کاهش اعتماد می‌شود. لذا به مدیران توصیه می‌شود با به‌کارگیری دو استراتژی مدیریت تعارض و ایجاد ارتباطات مطلوب در محیط کار به افزایش اعتماد کارکنان و در نهایت موفقیت سازمان نائل آیند.