چگونگی مشاوره‌های روانپزشکی درخواستی از بیمارستان‌های آموزشی‌

Abstract

چکیده مقدمه: 30 تا60 درصد بیمارانی که در بخش‌های طبی (غیر‌روانپزشکی) بستری می‌شوند دست کم یک اختلال روانپزشکی چشمگیر دارند. هدف: ‌ بررسی فراوانی، علل وکیفیت مشاوره‌های روانپزشکی درخواستی از بیمارستانهای آموزشی. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی وگذشته‌نگر بود‌. جامعه آماری بیماران بستری در بیمارستان‌های آموزشی رشت ازسال 91 تا سال 93 بود که از آن میان افرادی که مشاوره روانپزشکی برای آنان درخواست شده بود، مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها برپایه چک لیست فراهم شده برون‌آوری شد‌ کیفیت درخواست مشاوره و نیز پاسخ‌دهی مشاوره ارزیابی شد. داده‌ها توسط SPSS21 واکاوی شد. نتایج: فراوانی درخواست مشاوره روانپزشکی 3/0درصد بدست آمد. روی هم رفته 905 برگه مشاوره بررسی شد. 1/51 درصد افراد زن و 9/48 درصد مرد بودند. میانگین سن 7/45 ساله بود. برای 7/54 درصد بیماران مشاوره اورژانس‌ و 3/45 درصد، مشاوره غیر‌اورژانسی درخواست شده بود. بیشترین بخش‌های درخواست‌دهنده مشاوره، جراحی و داخلی (6/14‌ و 12درصد) بودند و کمترین فراوانی درخواست مشاوره مربوط به بخش بیهوشی (1/0درصد) و بیشترین سبب درخواست‌‌، بی‌قراری با فراوانی 75/26 درصد و پس از آن تنظیم دارو با فراوانی60/14درصد بود. بیشترین گمان تشخیصی در پاسخ به مشاوره‌ها دلیریوم و میانگین مدت ‌درخواست مشاوره 9/2 روز‌ پس از بستری بیمار بود. میانگین نمره کیفیت مشاوره‌ها 37/20 از 25 نمره بود. نتیجه‌گیری: با توجه به این که فراوانی و کیفیت مشاوره‌ها در این مطالعه کمابیش پایین ارزیابی شد، لزوم توجه بیشتر به بهره‌گیری از مشاوره روانپزشکی در بیماران طبی‌ و آموزش هماهنگ دستیاران برای بهبود کیفیت مشاوره‌ها بایسته به نظر می‌رسد.