بررسی فراوانی ژنژیویت در بیماران بتا تالاسمی ماژور

Abstract

چکیده مقدمه: بیماران بتا تالاسمی ماژور به صورت منظم خون دریافت می‌کنند. این بیماران برحسب شدت بیماری، نحوه و عوارض درمان ممکن است به بیماری‌های قلبی،کبدی ویا دیابت مبتلا شوند، در نتیجه باید تحت مراقبت‌ و معاینات منظم پزشکی قرار گیرند. متأسفانه مشکلات دهانی و دندانی در این بیماران کمتر مورد توجه قرار گرفته است. اطلاعات موجود در منابع راجع به فراوانی ژنژیویت در این بیماران کم بوده و محققین نظرهای مختلفی را بیان نموده اند هدف: این مطالعه به بررسی فراوانی ژنژیویت با استفاده از شاخص لثه‌ایGingival Index=GI))در بیماران بتا تالاسمی ماژور و مقایسه آنان با افراد سالم پرداخته است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی با انتخاب گروه کنترل بوده است. 58 بیمار در درمانگاه انجمن تالاسمی ایران و 58 فرد سالم(مراجعین دانشکده و همراهان سالم بیماران) از نظرشاخص لثه‌ای مورد بررسی قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن، جنس، وضعیت اقتصادی-اجتماعی و بهداشت دهان همسو(match) شدند. نتایج: 39 نفر از بیماران، ژنژیویت خفیف و 19 نفر ژنژیویت متوسط داشتند در گروه شاهد 55نفر مبتلابه ژنژیویت خفیف و 3 نفر مبتلا به ژنژیویت متوسط بودند. هیچ یک از بیماران یا افراد سالم ژنژیویت شدید نداشتند. از نظر آماری تفاوت معنی‌داری بین شاخص لثه‌ای دو گروه دیده شد(01/0P<). میانگین میزان فریتین سرم در گروه بیمار ng/ml 67/1758 بود و 39 نفر از بیماران طحال برداری شده بودند. بین میزان فریتین سرم و طحال برداری با شاخص لثه‌ای همبستگی مشاهده نشد. نتیجه گیری: افزایش ژنژیویت در بیماران بتا تالاسمی ماژور نشان می‌دهد که این بیماران باید مورد توجه خاص دندانپزشکی( به خصوص از نظر وضعیت لثه) قرار گیرند.