بررسی فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در یک مرکز ترومای سطح اول

Abstract

چکیده مقدمه: فرسودگی شغلی می‌تواند برکیفیت زندگی شخصی، خانوادگی و حرفه‌ای فرد تاثیر گذاشته و به صورت یک مساله جدی مد‌نظر قرار گیرد. بخش‌های مختلف کاری یکی از عوامل تاثیر‌گذار بر فرسودگی شغلی پرستاران است. هدف: بررسی و مقایسه فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بخش‌های مختلف یک مرکز ترومای سطح اول. مواد و روش‌ها: این پژوهش مطالعه‌ای مقطعی در سال1391 جامعه مورد مطالعه 214 پرستار بخش‌های مختلف مرکز آموزشی درمانی پورسینای رشت بود. دو پرسشنامه اطلاعات دموگرافی و فرسودگی شغلی Maslach، شامل سه بعد خستگی هیجانی(9گویه)، مسخ شخصیت(5 گویه) و کاهش احساس بی‌کفایتی شخصی( 8 گویه) بین پرستاران پخش شد و هر سه بعد، از دو جنبه دفعه و شدت اندازه‌گیری شد، داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 18 و آزمون ناپارامتری کراسکال والیس با سطح معنی‌داری 05/0P= تجزیه تحلیل شد. نتایج: در بعد کاهش احساس کفایت شخصی بخش جراحی اعصاب بیشترین دفعه‌ها (14/36) و بیشترین شدت (76/35) و بخش دفتر پرستاری کمترین دفعه‌ها (91/44) و کمترین شدت (27/43) فرسودگی نسبت به سایر بخش‌ها را داشت. دفعه‌های خستگی هیجانی در تمام بخش‌ها در سطح متوسط و شدت آن در 7/77% در سطح کم بود. دفعه‌ها کاهش احساس کفایت شخصی با این‌که در 3 بخش(3/33%) در سطح متوسط و بقیه در سطح کم بود ولی شدت آن در 2/22% بخش‌ها در سطح زیاد و در 8/77% در سطح متوسط بود. در این بعد از لحاظ آماری دفعه‌ها و شدت فرسودگی در بخش‌های مختلف معنی‌دار نشان داد (05/0>P). دفعه‌ها مسخ شخصیت کم‌و‌بیش در 5/44% بخش‌ها در سطح متوسط و در 5/55% دیگر در سطح کم و شدت آن در 5/33% بخش‌ها در سطح متوسط و در 5/66% در سطح کم بود. نتیجه‌گیری: پرستاران در بعد کاهش احساس کفایت شخصی از نظر دفعه و شدت نسبت به ابعاد دیگر، فرسودگی بالایی دارند و مدیران می‌توانند با مداخله سودمند فرسودگی شغلی را کاهش داده و انگیزه شغلی را در پرستاران بالا برند.