نتایج پیوند کلیه در بیماران با سابقه هپاتیت C در استان گیلان

Abstract

چکیده مقدمه: بیمارانی که سابقه ابتلاء به هپاتیت C دارند، می‌توانند تحت پیوند کلیه قرار گیرند، به شرط آن که هپاتیت C در آنها فعال نباشد و دچار عوارض کبدی پیشرفته(سیروز)نشده باشند. بعد از انجام پیوند به علت سرکوب ایمنی حاصله ویروس هپاتیت C می تواند دوباره فعال و باعث پیشرفت درگیری کبدی، درگیری در کلیه پیوندی(گلومرولونفریتیس) و پس زدگی شود. هدف : بررسی نتایج پیوند کلیه در بیمارانی که سابقه آلودگی با ویروس هپاتیت C را داشته اند مد نظر بوده است. مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی روی 14 نفر بیمار با سابقه ابتلاء به هپاتیت C از میان 60 نفر بیماری که یک سال از زمان پیوند کلیه را سپری کرده بودند و در فاصله اردیبهشت 1377تا اردیبهشت1380در مرکز پیوند کلیه استان گیلان در بیمارستان رازی رشت مورد پیوند کلیه قرار گرفته بودند، انجام شده است.10 نفر از 14 بیمار مذکور قبل از پیوند کلیه بیوپسی کبد شدند. در زمان پیوند کلیهHCV RNA در تمام بیماران با سابقه ابتلاء به هپاتیت C منفی بوده است. داروهای مورد استفاده جهت سرکوب ایمنی عبارت بودنداز: پردنیزولون، سیکلوسپورین،آزاتیوپرین، مایکوفنولات موفتیل. بررسی‌های آماری با استفاده از 10- SPSS صورت گرفته است. نتایج: یک سال بعدازپیوند کلیه، در بیماران با سابقه ابتلاء به هپاتیت C اثر بدی روی کبد،کلیه پیوندی، طول عمر بیمار، بروزگلومرولونفریت جدید در کلیه پیوندی، دیده نشد . فقط در4 نفر از14بیمار با سابقه ابتلاءبه هپاتیت C که مورد پیوند کلیه قرار گرفته بودند، رد پیوند یا پس زدگی دیده شدکه ارتباطی با هپاتیت C نداشت. با وجود سرکوب ایمنی HCV-RNA در یک سال بعد از پیوند کلیه هم‌چنان منفی باقی مانده بود. متوسط سطح پلاسمائی کراتینین در بیماران با سابقه ابتلاء به هپاتیت C 18/1 میلی گرم در صد بود. دو نفر از 14 بیمار به علت مسائلی غیر از هپاتیت C فوت نمودند. نتیجه گیری: در این بررسی بیماران با سابقه ابتلاء به هپاتیت C در مقایسه با بیمارانی که آلودگی با هپاتیت C نداشتند، مشکل مهم و جدی در طی یک سال پس از پیوند کلیه نداشتند .