نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorخسروی, محمد باقرfa_IR
dc.contributor.authorعظمتی, سیمینfa_IR
dc.contributor.authorشیبانی, نعمت الهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T00:24:53Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T00:24:53Z
dc.date.available1399-08-23T00:24:53Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T00:24:53Z
dc.date.issued2005-01-01en_US
dc.date.issued1383-10-12fa_IR
dc.identifier.citationخسروی, محمد باقر, عظمتی, سیمین, شیبانی, نعمت اله. (1383). مقایسه اثر سولفات منیزیم با فنتانیل و لیدوکائین بر تغییرات همودینامیک ناشی از لارنگوسکوپی و لوله گذاری در حین عمل جراحی عروق کرونر. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان, 13(52), 41-47.fa_IR
dc.identifier.issn2008-4048
dc.identifier.issn2008-4056
dc.identifier.urihttp://journal.gums.ac.ir/article-1-642-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/556703
dc.description.abstractچکیده مقدمه: لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه باعث ایجاد تغییرات شدید همودینامیک در بیماران می شود که این تغییرات بخصوص در بیماران دچار بیماری عروق کرونر شدیدتر است و به کنترل دقیق‌تری نیاز دارد. روش های مختلفی اعم از محدود کردن زمان لارنگوسکوپی، داروهای موضعی و داروهای تزریق وریدی جهت کنترل این پاسخ های همودینامیک به کار رفته اند. هدف: با توجه به اثرات سولفات منیزیم در عروق کرونر، ماهیچه قلب و سیستم هدایتی قلب و عروق، هدف این تحقیق آن بود که تا توانایی این دارو را در تعدیل پاسخ های همودینامیک متعاقب لارنگوسکوپی در بیماران دچار بیماری عروق کرونر که تحت عمل پیوند این عروق قرار می گیرند، با فنتانیل و لیدوکائین که به طور معمول به این منظور استفاده می شوند مقایسه نماید. مواد و روش ها: سه گروه 20 نفره از بیماران عروق کرونر به صورت تصادفی انتخاب شدند. در گروه اول 5/1 میلی گرم لیدوکائین، در گروه دوم 2 میکروگرم فنتانیل و در گروه سوم 30 میلی گرم سولفات منیزیم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن بیمار 3 دقیقه قبل از لارنگوسکوپی به صورت وریدی تجویز شد. سپس مقادیر فشار متوسط شریانی و ضربان قلب همه بیماران در بدو ورود (مقادیر پایه)، بلافاصله قبل، بلافاصله بعد و 1 دقیقه و 3 دقیقه پس از لارنگوسکوپی اندازه گیری و ثبت شد. القاء بیهوشی در هر سه گروه شبیه به هم انجام شد. نتایج: بعد از لارنگوسکوپی فشار متوسط شریانی و ضربان قلب در گروه فنتانیل و منیزیم سولفات کمتر از گروه لیدوکائین بوده است(P<0.05). اما اختلاف معنی داری بین گروه فنتانیل و منیزیم سولفات وجود نداشت. نتیجه گیری: منیزیم سولفات با توجه به اثرات قلبی و عروقی خود در بیمارانی که تغییرات شدید همودینامیک برای آنها خطرناک می باشد، در القاء بیهوشی می تواند مورد استفاده قرار گیرد.fa_IR
dc.format.extent159
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Guilan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectبای پس عروق کرونرfa_IR
dc.subjectحنجره بینیfa_IR
dc.subjectسولفات منیزیمfa_IR
dc.subjectفرآیند مطالعه حرکت خونfa_IR
dc.subjectفنتانیلfa_IR
dc.subjectلوله گذاریfa_IR
dc.subjectلیدوکائینfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleمقایسه اثر سولفات منیزیم با فنتانیل و لیدوکائین بر تغییرات همودینامیک ناشی از لارنگوسکوپی و لوله گذاری در حین عمل جراحی عروق کرونرfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی شیرازfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی شیرازfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی شیرازfa_IR
dc.citation.volume13
dc.citation.issue52
dc.citation.spage41
dc.citation.epage47


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد