بررسی ده ساله ابتلای به کارسینوم سلول سنگفرشی دهان در استان گیلان

Abstract

مقدمه: سرطان دهان یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها و یکی از ده علت اول مرگ ومیر در سراسر جهان است. در بین انواع سرطان های دهان کارسینوم سلول سنگفرشی (OSCC) بالاترین شیوع و میزان بقا ی کمی دارد. مطالعه اپیدمیولوژی OSCC و همچنین شیوع و ارتباط آن با سن، جنس و محل ضایعه می‌تواند اطلاعات مهمی در اختیار متخصصان مربوط و همچنین کارشناسان امور سلامت قرار دهد. هدف: بررسی فراوانیOSCC به تفکیک سن، جنس ومحل ضایعه در استان گیلان(87-1378) مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی /گذشته نگر پرونده 12686 بیمار مبتلا به سرطان که در بایگانی شبکه ثبت سرطان معاونت بهداشتی استان گیلان بین سال‌های 1378 تا 1387 وجود داشت بررسی شد. اطلاعات فردی شامل سن، جنس، نوع سرطان و محل بروز ضایعه استخراج و با استفاده از آزمون‌های آماری مجذور کای وکروسکال والیس ونرم افزار 15/SPSS مقایسه شد. نتایج: از کل موارد بدخیمی گزارش شده در مدت ده سال، 2364 مورد(6/18%) مربوط به سرطان‌های سر و گردن است که SCC خود 1152 مورد (7/48%) از سرطان‌های سر و گردن را شامل می‌شود. نسبت مرد به زن 7/1 به 1 با میانگین سنی 41/15±41/63 سالگی بوده است. بیشترین محل ابتلا زبان با 2/35 درصد و ناحیه بوکال با4/24 درصد موارد بودند.37 بیمار(28% ) از کل بیماران در گروه سنی بین 80 -70 سالگی بیشترین گروه سنی مبتلا به OSCC را شامل می‌شد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان‌دهنده فراوانی OSCC در دهه هشتم سنی مبتلایان است. یافته مهم دیگر فراوانی بیشتر موارد ابتلای زبان در افراد جوان‌تر می‌باشد.