نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorظهیری سروری, زیباfa_IR
dc.contributor.authorاصغرنیا, مریمfa_IR
dc.contributor.authorعطرکار روشن, زهراfa_IR
dc.contributor.authorرفیعی سروری, زهراfa_IR
dc.contributor.authorدلیل حیرتی, فاطمهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T00:23:57Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T00:23:57Z
dc.date.available1399-08-23T00:23:57Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T00:23:57Z
dc.date.issued2013-07-01en_US
dc.date.issued1392-04-10fa_IR
dc.identifier.citationظهیری سروری, زیبا, اصغرنیا, مریم, عطرکار روشن, زهرا, رفیعی سروری, زهرا, دلیل حیرتی, فاطمه. (1392). مقایسه‌ کلومیفن و تاموکسیفن بر حاملگی در زنان نابارور ناشی از اختلال تخمک‌گذاری. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان, 22(86), 87-93.fa_IR
dc.identifier.issn2008-4048
dc.identifier.issn2008-4056
dc.identifier.urihttp://journal.gums.ac.ir/article-1-35-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/556643
dc.description.abstractمقدمه: اختلال تخمک‌گذاری یکی از مهم‌ترین دلایل ناباروری در زنان است. در این بیماران به‌طور معمول از کلومیفن سیترات برای القای تخمک‌گذاری استفاده می‌شود. اما برخی بیماران به این دارو مقاومند یا به‌رغم تخمک‌گذاری موفق، قادر به حاملگی نیستند. تاموکسیفن ترکیب غیراستروئیدی مشابه کلومیفن است که برای القای تخمک‌گذاری (ovulation Induction) بکار می‌رود ولی عوارض نامطلوب کلومیفن را بر اندومتر ندارد. هدف: مقایسه دو دارو در القای تخمک‌گذاری و حاملگی مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، 144 بیمار دچار ناباروری مراجعه‌کننده به درمانگاه از فروردین 1385 به بعد، که با آزمایش‌های گوناگون، ناباروری به علت اختلال تخمک‌گذاری در آنان به اثبات رسیده بود به صورت Block Randomization در دو گروه قرار داده شدند(تعداد بیماران براساس نمونه پایلوت تعیین شد). به بیماران گروه 1 درمان شونده کلومیفن(150 میلی‌گرم در روز به‌مدت 5 روز) و به بیماران گروه 2 تاموکسیفن(40 میلی‌گرم در روز به‌مدت 5 روز) روز تجویز شد. سپس، با سونوگرافی ترانس واژینال در روزهای 16-12 چرخه تخمک‌گذاری، الگو و ضخامت اندومتر بررسی شد. در پایان، بیماران از نظر حاملگی و عوارض مرتبط پی‌گیری شدند. سپس، با آمار توصیفی و آزمون‌های X2 و تی و نرم‌افزار SPSS آنالیز آماری انجام شد. P جهت معنی‌دار بودن کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج: در هر گروه، 72 بیمار درمان شدند. میزان تخمک‌گذاری در گروه تحت درمان با کلومیفن به طور معنی‌دار بالاتر از گروه تاموکسیفن بود )05/0(P<. میزان حاملگی در کسانی که تخمک‌گذاری داشتند در هر دو گروه مشابه بود. اما این میزان در کل بیماران دریافت‌کننده هر دارو در گروه تاموکسیفن به‌طور معنی‌دار کمتر بود و از نظر الگو و ضخامت اندومتر و عوارض درمان بین دو گروه تفاوت معنی‌دار بدست نیامد. وضعیت بیماران دو گروه از نظر نمایه توده‌بدنی، سن، مدت ناباروری و حجم تخمدان مشابه بود. نتیجه‌گیری: تاموکسیفن به‌عنوان درمان اولیه القای تخمک‌گذاری روش کارآمد و مناسبی نیست.fa_IR
dc.format.extent193
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Guilan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectالقای تخمک‌گذاریfa_IR
dc.subjectتاموکسیفنfa_IR
dc.subjectکلومیفنfa_IR
dc.subjectناباروریfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleمقایسه‌ کلومیفن و تاموکسیفن بر حاملگی در زنان نابارور ناشی از اختلال تخمک‌گذاریfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.citation.volume22
dc.citation.issue86
dc.citation.spage87
dc.citation.epage93


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد