| dc.contributor.author | هریالچی, کتایون | fa_IR |
| dc.contributor.author | صدیقی‌نژاد, عباس | fa_IR |
| dc.contributor.author | اشرف, علی | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T00:23:43Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T00:23:43Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T00:23:43Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T00:23:43Z | |
| dc.date.issued | 2003-01-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1381-10-11 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | هریالچی, کتایون, صدیقی‌نژاد, عباس, اشرف, علی. (1381). مقایسه سطح سرمی یون منیزیوم در بیماران ضربه سروصدمه به اندام، در بخش مراقبت ویژه. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان, 11(44), 23-27. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2008-4048 | |
| dc.identifier.issn | 2008-4056 | |
| dc.identifier.uri | http://journal.gums.ac.ir/article-1-760-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/556624 | |
| dc.description.abstract | مقدمه: اختلالات الکترولیتی در بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه شایع می باشد و منیزیوم یکی از مهمترین یونهایی است که اختلال آن موجب بی‌ثباتی همودینامیک، اختلال عملکردقلب و عروق ، ضعف عضلانی ، تشنج ، شکست در جدا سازی بیمار از حمایت تنفسی و تغییر میزان سایریونهای با اهمیت می‌شود. زمان شروع اختلالات سطح سرمی منیزیوم پس از صدمات و تأثیر نوع صدمات بر این تغییرات درمقاله حاضر مورد بررسی قرار گرفته است.
هدف: در این مطالعه توصیفی تحلیلی سطح سرمی یون منیزیوم بیماران ضربه سر با بیماران صدمه به اندام درهنگام ورود به بخش مراقبت ویژه در سال 1380 مقایسه گردید .
مواد و روش‌ها: نمونه ها شامل 30 بیمار ضربه سر و 30 بیمار دچار ترومای اندام بستری شده در بخش مراقبت‌ویژه پس از 24 ساعت اقامت در اورژانس بودند، دو گروه سابقه بیماری زمینه‌ای نداشتند و سابقه مصرف‌دارو را نیز نداشتند و از نظر جنس مشابه بودند. روش اندازه گیری منیزیوم Calorimetric Spectrophotometry بود و با ماده Xylidylblue انجام می گرفت .آزمون آماری مورد استفاده
T – student و تست دقیق فیشر بود
در زمان ورود به بخش مراقبت ویژه از بیمار نمونه خون جهت بررسی سطح سرمی یون منیزیوم‌گرفته شد.
نتایج: نتایج حاصل نشان داد که میانگین سطح سرمی Mg در گروه ضربه سر meq / L 19/0 ± 84/1 ودر گروه صدمه به اندامmeq/L
29/0 ±23/2 بود و اختلاف سطح منیزیوم دو گروه از نظر آماری تفاوت‌معنی‌دار داشت (P< 0.02)، لذا در مقایسه با صدمه به اندام در بیماران ضربه سر کاهش منیزیوم سرم زودترو شدیدتر اتفاق می‌افتاد.
نتیجه گیری: نتیجه نهایی این که یون منیزیوم در ساعات اولیه ورود بیماران به بخش مراقبت های ویژه باید مد نظرقرار گیرد و به اصلاح به موقع آن توجه گردد. | fa_IR |
| dc.format.extent | 116 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی گیلان | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Journal of Guilan University of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | الکترولیت ها | fa_IR |
| dc.subject | بخش مراقبت ویژه | fa_IR |
| dc.subject | منیزیم | fa_IR |
| dc.subject | تخصصي | fa_IR |
| dc.title | مقایسه سطح سرمی یون منیزیوم در بیماران ضربه سروصدمه به اندام، در بخش مراقبت ویژه | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.citation.volume | 11 | |
| dc.citation.issue | 44 | |
| dc.citation.spage | 23 | |
| dc.citation.epage | 27 | |
