بررسی پوسیدگی دندان‌ها(DMF) در بیماران بتا تالاسمی ماژور

Abstract

چکیده مقدمه: بیماران بتا تالاسمی ماژور به صورت منظم خون دریافت می‌کنند و ممکن است برحسب شدت بیماری، نحوه و عوارض درمان به بیماری‌های قلبی،کبدی یا دیابت مبتلا شوند. پس این بیماران باید مورد مراقبت‌ و معاینه های منظم پزشکی قرار گیرند. ارتباط پوسیدگی دندان با برخی بیماری‌ها مشخص شده است اما متأسفانه مشکلات دهان و دندان در این بیماران کمتر مورد توجه قرار گرفته است و اطلاعات موجود در مورد فراوانی پوسیدگی دندانی در این بیماران کم بوده و محققان نظرهای مختلفی بیان کرده‌اند. هدف: این مطالعه به بررسی فراوانی پوسیدگی دندانی D‏MF) ) در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و مقایسه آن با گروه کنترل(افراد سالم) می پردازد. مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع مقطعی با انتخاب گروه کنترل بوده است.60 بیمار در درمانگاه انجمن تالاسمی ایران و 60 فرد سالم (مراجعان دانشکده و همراهان سالم بیماران) از نظرشاخصDMF(Decay Missing Filling) مورد بررسی قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن، جنس، وضعیت اقتصادی- اجتماعی و بهداشت دهان، مصرف مواد پوسیدگی زا و تکرر مصرف آن‌ها همسان سازی(match) شدند. نتایج: متوسط DMF در گروه بیمار 3/7 با انحراف معیار 80/3 و در گروه کنترل 26/7 با انحراف معیار 73/3 بود. بین DMF گروه بیمار و کنترل تفاوت معنی‌داری بدست نیامد. متوسط D و Fبه ترتیب در گروه بیمار 55/5 و33/1و در گروه کنترل 63/3 و 48/3بود. از نظر آماری بین D و F گروه بیمار و کنترل تفاوت معنی‌دار بود به این صورت که تعداد دندان‌های پوسیده در گروه بیمار بیش از کنترل و برعکس تعداد دندان‌های پر شده در گروه کنترل بیشتر از گروه بیمار بود. از نظر آماری بین DMF دختران و پسران گروه بیمار و کنترل اختلاف معنی‌دار دیده نشد. نتیجه‌گیری: بین DMF گروه بیمار و شاهد، تفاوت معنی‌دار نبود. به نظر می‌رسد که ارتباطی بین بتا تالاسمی ماژور و پوسیدگی دندان وجود نداشته باشد. با پیشرفت روش‌های درمانی و تشخیص زودرس تالاسمی، طول عمر این بیماران رو به افزایش است. تعداد دندان‌های پوسیده بیشتر در بیماران نسبت به گروه کنترل، لزوم معاینه دندان‌ها و پر کردن این دندان‌های پوسیده را می‌رساند.