اختلال بینایی در رانندگان مسبب حوادث رانندگی

Abstract

مقدمه: یکی از عوامل مهم در رانندگی دید یا تیزبینی کافی است و 90٪ کاربرد حواس شخص در رانندگی مربوط به حس بینایی می‌شود. مطالعات اخیر ارتباط نسبتاً قوی بین بینایی و عملکرد رانندگی‌نشان داده است. هدف: بررسی اختلال بینایی در رانندگان مسبب حوادث رانندگی مراجعه کننده به مرکز آموزشی - درمانی امیرالمومنین(ع) رشت مواد و روش‌ها: مطالعه به‌صورت توصیفی مقطعی و نمونه‌گیری به روش سرشماری انجام شده است. برای کلیه رانندگان دچار سانحه که از مهر 1388 الی دی 1389 به درمانگاه تخصصی چشم بیمارستان امیرالمومنین(ع) مراجعه کرده بودند فرم جمع‌آوری اطلاعات شامل مشخصه‌های دموگرافی، سوابق رانندگی و سابقه بیماری چشمی و سیستمی تکمیل شد. پس از معاینه اولیه چشمی و معاینه تخصصی، نتایج ثبت شده و سپس توسط نرم‌افزار SPSS 16 و آزمون‌های آماری توصیفی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: 403 بیمار وارد مطالعه شدند که 94٪ مذکر و میانگین سنی آنها 38/11±17/36 سال بود. اکثر تصادف‌ها در جاده(8/65٪) و در آب و هوای آفتابی و صاف(2/74٪) رخ‌داده‌بود. 96.3% افراد هیچگونه سابقه بیماری چشمی را ذکر نمی‌کردند. 3/96٪ تصادف کنندگان دارای حدت بینایی طبیعی بوده و تنها 7/1٪ میدان دید، 15.8% دید سه‌بعدی و 9/5٪ دید رنگ غیر طبیعی داشتند. 33 راننده(2/8٪) بیماری‌های شناخته شده چشمی داشتند که از این تعداد بیشترین آنها یعنی، 9 نفر(2/2٪) دچار کاتاراکت بودند. نتیجه‌گیری: افزودن آزمون میدان بینایی و دید رنگ به معاینه بینایی قبل از صدور گواهینامه و همچنین ملزم نمودن افراد دیابتی متقاضی گواهینامه رانندگی به ارائه نتایج معاینه تخصصی چشم، می‌تواند موجب کاهش بروز تصادفات شده و در نتیجه کاهش صدمه جبران‌ناپذیر زندگی شود.