تاثیر یک فعالیت شدید هوازی بر ایمونوگلوبولین های G و A سیستم ایمنی

Abstract

مقدمه: واکنشهای سیستم ایمنی به عوامل استرس زا از جمله موضوعات مورد توجه محققین می‌باشد.ورزش و فعالیت بدنی بعنوان عامل استرس زا،با توجه به شدت، مدت، مسافت وتکرار می تواند عملکرد سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار دهد. بررسی فعالیت‌های شدید خسته کننده و تاثیر آن برسیستم ایمنی می تواند اطلاعات مفید و ارزشمندی را در خصوص چگونگی طراحی و اجرای فعالیت‌های ورزشی ، در اختیار محققین ، مربیان و ورزشکاران قرار دهد. هدف: هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر فعالیت شدید هوازی تا مرز خستگی (90% ضربان قلب) بر میزان ایمونوگلولین های A و G سرم پسران دانشجو بود. مواد و روش ها:تعداد 21 نفر از دانشجویان به عنوان آزمودنی های تحقیق انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی ( 11=n ) و کنترل (10=n ) تقسیم شدند. میانگین سن ، وزن و قد برای گروه تجربی و کنترل به ترتیب ( 9/21 سال ) و( 7/22 سال)، (70کیلوگرم) و (68 کیلوگرم) ، ( 5/174 سانتی متر) و (1/170 سانتی متر ) بود. گروه تجربی در یک جلسه فعالیت شدید هوازی که شامل تست استاندارد بروس تا مرز خستگی بود شرکت کردند و گروه کنترل فعالیت‌های عادی روزمره خود را داشتند. برای بررسی تاثیر فعالیت شدید هوازی در دو نوبت بلافاصله قبل و بعد از فعالیت ورزشی از آزمودنی‌ها نمونه گیری خونی به عمل آمد. نمونه های خونی دریافت شده به آزمایشگاه منتقل و میزان IgG وIgA به روش ایمونودیفیوژن تک شعاعی (SRID) اندازه گیری شد. نتایج: پس‌ازتجزیه و تحلیل‌اطلاعات مشخص شدکه میانگین سطوح IgG وIgA گروه تجربی پس‌ازفعالیت کاهش معنی‌داری رانشان داد.(01/0< p) نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق بیانگر آن است که فعالیتهای شدید هوازی تا مرز خستگی بر میزان ایمونوگلوبولین های A و G سرم پسران دانشجو تاثیر معنی داری دارد. داده های بدست آمده احتمالا به افزایش غلظت کورتیزول, هورمونهای دیگر و میزان فعالیت گلوتامین متعاقب ورزش مربوط می‌گردد.