اثر تمرین مقاومتی به‌روش جداسازی گروه‌های عضلانی (اسپلیت) بر سطوح هورمونی و ساختار عضلانی، در ورزشکاران جوان پرورش‌اندام

Abstract

هدف این پژوهش، بررسی اثر هشت­­هفته تمرین مقاومتی شدید (به­روش اسپلیت) بر تغییرات سطوح سرمی تستوسترون، کورتیزول، نسبت تستوسترون به کورتیزول (T/C) و تأثیر آن بر رشد و توسعه قدرت عضلانی است. 20 نفر از ورزشکاران مبتدی پرورش­اندام با شاخص توده بدن 2/25±23/80 کیلوگرم بر مترمربع و میانگین سنی 2/55±24/65 در این پژوهش مشارکت کردند. آزمودنی­ها به­صورت تصادفی در دو گروه تمرین قدرتی به­روش اسپلیت (10 نفر) و کنترل به­روش سنتی (10 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی با 100-85 درصد 1RM برای شش­نوبت در هفته به­روش اسپلیت (جداسازی گروه­های عضلانی) طراحی شد. گروه کنترل به­روش تمرین کل بدن (سنتی) با همان شدت و مدت به تمرین پرداختند. ضخامت عضله تحت مطالعه (سه­سر بازو) با استفاده از تصویربرداری سونوگرافی در هر دو گروه قبل و پس از مداخله اندازه­گیری شد. نمونه­­گیری خونی، در زمان استراحت قبل و بعد از تمرین­ها در محیط آزمایشگاه جمع آوری شد. نتایج نشان داد که تمرین به‌روش اسپلیت نسبت به‌روش سنتی، موجب افزایش قدرت عضلانی (p=0/01)، توده عضلانی (p=0/001) و نسبت (p=0/02)T/C می­شود. همچنین، بین قدرت بیشینه با هایپرتروفی 0/55=p=0/001 ،r و نسبت T/C با قدرت بیشینه ارتباط معنی­دار مشاهده شد 0/03=r=0/74 ،p . نتایج نشان می­دهند، این روش از تمرین مقاومتی موجب افزایش تحریک آنابولیکی و توده عضلانی در بدن می­شود، که افزایش قدرت بیشینه را در­پی دارد.