اثر هشت‌هفته تمرین مقاومتی بر فعالیت استیل‌کولین‌استراز کل و نوع 12A در عضلات نعلی موش‌های صحرایی

Abstract

این پژوهش با هدف تعیین اثر هشت­هفته تمرین مقاومتی بر میزان فعالیت استیل­کولین­استراز کل و نوع A12 در عضلات نعلی موش­های صحرایی انجام شد. 16 سر موش صحرایی نر ویستار که از مؤسسه سرم­سازی رازی (سن 10 هفته و وزن 7.090±172.415 گرم) تهیه شدند به­صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین به­مدت هشت­هفته و هفته­ای پنج­جلسه روی نردبان­های مخصوص به ارتفاع یک‌متر و 26 پله، با حمل یک وزنه به میزان 30 درصد وزن بدن خود، که به دُم آنها بسته می­شد، تمرین را آغاز کردند و این میزان به­صورت فزاینده به 200 درصد وزن بدن آنها رسید. تمرین­ها شامل سه‌نوبت چهار‌تکراری با سه‌دقیقه استراحت بین نوبت­ها بود. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، حیوانات تحت بیهوشی قرارگرفتند و عضلات نعلی آنها در وضعیت استریل ازطریق شکاف روی ناحیه پشتی جانبی در اندام پشتی تحتانی جدا شد. از روش هموژن­کردن و الکتروفورزو (پلی­اکریل­آمید 0/06 غیرتقلیبی) برای جداسازی زیرواحدهای فرعی استیل­کولین­استراز استفاده شد. اندازه‌گیری میزان فعالیت استیل‌کولین‌استراز و نوع A12(unit/ml) با استفاده از روش آزمایشگاهی Elisa انجام شد. نتایج آزمون t در گروه‌های مستقل نشان داد که در زمینه میزان فعالیت آنزیم استیل‌کولین‌استراز A12 در گروه تمرین مقاومتی در عضله­‌ی نعلی تفاوت معناداری بین دو گروه وجود ندارد (0.246). همچنین، میزان فعالیت استیل­کولین­استراز کل نیز در اثر تمرین مقاومتی تغییر معناداری نکرد (0.262). تغییر نکردن میزان فعالیت استیل­کولین­استراز در اثر تمرین مقاومتی در عضلۀ‌نعلی نشان­دهنده پاسخ‌ناپذیری فعالیت استیل‌کولین‌استراز در این عضله در اثر تمرینات مقاومتی در پایانه عصبی است که این نیز احتمالاً ناشی از درگیر نشدن کامل این عضله در تمرین مقاومتی پژوهش حاضر است. بااین­حال، هنوز احتمال تغییر در محتوای استیل‌کولین­استراز در این عضلات منتفی نیست که باید در مطالعات بعدی به آن پرداخته شود.