نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorرزاز, جلال الدین میرزایfa_IR
dc.contributor.authorعبادی فرد آذر, امیر علیfa_IR
dc.contributor.authorنظیری, مهدیهfa_IR
dc.contributor.authorبنی محمد, مجیدfa_IR
dc.contributor.authorمجدی سقین سرا, عباسfa_IR
dc.contributor.authorجاودان, غلامعلیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T06:55:01Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T06:55:01Z
dc.date.available1399-08-22T06:55:01Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T06:55:01Z
dc.date.issued2019-04-01en_US
dc.date.issued1398-01-12fa_IR
dc.identifier.citationرزاز, جلال الدین میرزای, عبادی فرد آذر, امیر علی, نظیری, مهدیه, بنی محمد, مجید, مجدی سقین سرا, عباس, جاودان, غلامعلی. (1398). اثر درمان خوراکی ایوپاتیلین بر محافظت فلاپ‌های پوستی در موش‌های صحرایی. كومش, 21(2), 318-323.fa_IR
dc.identifier.issn1608-7046
dc.identifier.urihttp://koomeshjournal.semums.ac.ir/article-1-4805-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/533772
dc.description.abstractهدف: فلاپ‌های پوستی امروزه برای ترمیم زخم‌ها، ضایعات پوستی و در جراحی‌های ترمیمی ایجاد می‌شوند. مشکل اساسی در این میان، از دست رفتن بافت فلاپ و نکروز آن به دلیل فرآیندهای حاصل از آسیب ایسکمی-خون‌رسانی مجدد و گونه‌های واکنش‌گر اکسیژن است.. هدف  این پژوهش اثر تجویز ایوپاتیلین (Eupatilin)، یک ترکیب مشتق از گیاه Artemisia با اثرات ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی،  را روی بقای فلاپ پوستی و استرس اکسیداتیو، به وسیله اندازه ناحیه نکروزی فلاپ و مارکرهای استرس اکسیداتیو در موش صحرایی بررسی شد. مواد و روش‌ها: چهل موش به چهار گروه ده تایی شامل گروه Sham، گروه فلاپ، گروه ایوپاتیلین+ فلاپ (دریافت قبل از انجام فلاپ)، و گروه فلاپ+ ایوپاتیلین (دریافت بعد از انجام فلاپ) تقسیم شدند. ایوپاتیلین با دوز mg/kg 10  به صورت خوراکی، به موش‌ها تجویز شد. یک هفته پس از جراحی فلاپ انجام شده در ابعاد 3×8 سانتی‌متر، درصد نکروز فلاپ، میزان مالون دی آلدئید (MDA)- با استفاده از روش تیوباربتوریک اسید- و سوپر اکسید دیسموتاز (SOD)– با استفاده از یک روش آنزیمی اکسیداز- اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: درمان با ایوپاتیلین چه پیش از انجام فلاپ و چه بعد از آن، باعث کاهش میزان نکروز فلاپ شد (05/0>P در مقابل گروه فلاپ). کاهش میزان MDA (05/0>P در مقابل گروه فلاپ) و افزایش فعالیت سوپراکساید دیسموتاز (SOD) دیده شد (01/0>P در مقابل گروه فلاپ). نتیجه‌گیری: داده‌های حاصله از این پژوهش، نشان‌دهنده‌ی بهبود بقای فلاپ پوستی در موش‌های صحرایی و کاهش میزان نکروز بافتی و استرس اکسیداتیو توسط درمان با ایوپاتیلین، چه پیش از انجام فلاپ و چه بعد از آن، در فلاپ‌های پوستی می‌باشد.  fa_IR
dc.format.extent1426
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی سمنانfa_IR
dc.relation.ispartofكومشfa_IR
dc.relation.ispartofKoomesh journalen_US
dc.subjectایوپاتیلینfa_IR
dc.subjectفلاپ پوستیfa_IR
dc.subjectنکروز بافتیfa_IR
dc.subjectمالون دی آلدئید (MDA)fa_IR
dc.subjectسوپر اکسید دیسموتاز (SOD)fa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleاثر درمان خوراکی ایوپاتیلین بر محافظت فلاپ‌های پوستی در موش‌های صحراییfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.department- انستیتو تحقیقات تغذیه‌ای و صنایع غذایی کشور، دانشکده تغذیه و صنایع غذایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آمار زیستی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم تشریحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات جراحی کم تهاجمی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume21
dc.citation.issue2
dc.citation.spage318
dc.citation.epage323


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد