توسعه روش‌های COMAC و نشانه آسیب(DI) برای تشخیص آسیب در کنار تکیه‌گاه پل‌ها
چکیده
روش های COMAC و نشانه آسیب (DI) که بر پایه تغییر در شکل‌های مودی می‌باشند، در شناسایی مقطع طولی آسیب‌دیده در وسط دهانه عرشه پل‌ها قادر به تشخیص مقطع طولی آسیب‌دیده نمی‌باشند و در برخی موارد مقطع عرضی آسیب‌دیده را نیز بدرستی تشخیص نمی‌دهند. در این تحقیق ابتدا ضعف روش‌های ذکر شده، نشان داده می‌شود و سپس روشی جدید برای تشخیص آسیب در عرشه پل از طریق توسعه روش‌های مذکور ارائه می‌شود. برای این منظور مدل عددی یک پل دو دهانه هفتاد و سه متری و مدل یک پل پنج‌دهانه بیست و پنج متری مورد استفاده قرار گرفته است. آسیب ایجاد شده روی عرشه پل، از طریق کاهش مدول الاستیسیته یک المان در کنار تکیه‌گاه پل‌ها تعریف می‌گردد. نشان داده شده است که با در نظرگرفتن تنها شکل‌مودهای یک مقطع طولی،این روش‌ها قادر به شناسایی مکان آسیب‌دیده نمی‌باشند و بایستی از شکل‌های مودی چندین مقطع طولی استفاده شود. روش های COMAC و نشانه آسیب (DI) که بر پایه تغییر در شکل‌های مودی می‌باشند، در شناسایی مقطع طولی آسیب‌دیده در وسط دهانه عرشه پل‌ها قادر به تشخیص مقطع طولی آسیب‌دیده نمی‌باشند و در برخی موارد مقطع عرضی آسیب‌دیده را نیز بدرستی تشخیص نمی‌دهند. در این تحقیق ابتدا ضعف روش‌های ذکر شده، نشان داده می‌شود و سپس روشی جدید برای تشخیص آسیب در عرشه پل از طریق توسعه روش‌های مذکور ارائه می‌شود. برای این منظور مدل عددی یک پل دو دهانه هفتاد و سه متری و
کلید واژگان
روش‌های شناسایی آسیبعرشه پل
شکل‌های مودی
فرکانس‌های طبیعی
مقطع طولی و عرضی آسیب‌دیده
شماره نشریه
4تاریخ نشر
2015-12-011394-09-10
ناشر
دانشگاه تربیت مدرسسازمان پدید آورنده
مدرسدانشگاه تربیت مدرس
