تعیین منحنی عملکرد روسازی با استفاده از مطالعه موردی

Abstract

به منظور آگاهی از شرایط روسازی در طول سال‌های متمادی برای قطعه‌های متفاوت شبکه راه، ضروری است نرخ تغییر کیفیت روسازی در اثر عواملی همچون عبور ترافیک، شرایط جوی، نوع روسازی و ضخامت آن، بر اساس شاخص‌های بیان کننده وضعیت روسازی تخمین زده شود. مطالعات زیادی در کشورهای توسعه یافته انجام شده است که نتایج آن‌ها معمولاً به صورت منحنی‌های عملکرد ارائه می‌شود. در این منحنی‌ها تغییرات شاخص بیان‌کننده وضعیت روسازی راه در اثر گذشت زمان رسم می‌شود. منحنی عملکرد به طور قابل توجهی به تصمیم گیرندگان برنامه‌های تعمیر و نگهداری راه‌ها جهت کاهش هزینه‌ها با تعیین زمان صحیح انجام عملیات تعمیر و نگهداری، عمر باقی‌مانده روسازی و در نهایت بهبود کیفیت روسازی شبکه را‌ه‌ها کمک خواهد کرد. در این مقاله اطلاعات خرابی به صورت چشمی از چند قطعه راه دارای شرایط مشابه در شهر تهران و سبزوار جمع‌آوری شد. آنگاه کیفیت روسازی آسفالتی بر اساس اطلاعات جمع‌آوری شده و با محاسبه شاخص وضعیت روسازی برای این دو شهر، تعیین شد. در نهایت منحنی عملکرد که نشان‌دهنده تغییرات کیفیت روسازی راه در طول عمر آن بود، با بکارگیری چندین تابع برازش متداول ترسیم شد. منحنی چندجمله‌ای درجه یک برای منحنی عملکرد شهر تهران و شهر سبزوار بر اساس دو پارامتر مجموع مربعات باقی‌مانده اصلاح شده و مجذور متوسط مربعات خطا، مناسب تشخیص داده شد. نتایج نشان می‌دهد اگر حداقل سطح مطلوب شاخص وضعیت روسازی برابر 40 فرض شود، عمر مفید روسازی‌های منطقه یک تهران و سبزوار به ترتیب 6/7 و 5/11 سال خواهد بود.