مدل تحلیلی برنامه‌ریزی تولید سفر در شبکه حمل و نقل پس از بحران زلزله

Abstract

با توجه به اثرات خاص وقوع بحران بر تقاضای سفر، نظیر هجوم تقاضا به شبکه در دوره زمانی کوتاه و رفتار آشوبناک استفاده‌کنندگان شبکه حمل‌و‌نقل، بررسی مسأله تقاضای سفر پس از بحران امری ضروری به نظر می‌رسد. در این مطالعه بررسی شده است که سفرها بلافاصله پس از وقوع زلزله با چه اهدافی خواهد بود و چه فاکتورهایی می‌تواند در تصمیم‌گیری افراد برای سفر پس از زلزله مؤثر باشد. عوامل مؤثر بر رفتار ترافیکی افراد تحت 2 سناریو زلزله (شدید، متوسط) با استفاده از مدل لوجیت چندگانه مورد بررسی قرار گرفته است. کاربرد مدل ارائه شده در این تحقیق از نوع توصیفی می‌باشد. سفرها پس از زلزله با 4 هدف امدادرسانی، بازگشتن به خانه، تخلیه اضطراری و نداشتن سفر تعریف شده اند. داده‌های جمع‌آوری‌شده نشان داد در صورت وقوع زلزله شدید 90% از افراد ترجیح می‌دهند به منظور امدادرسانی و یا بازگشت به خانه سفر داشته باشند. در صورت وقوع زلزله متوسط نیز این آمار حدود 35% از افراد خواهد بود که برخلاف انتظار می‌تواند منجر به بحران ترافیکی در شبکه حمل‌و‌نقل گردد. نتایج مدلسازی نشان داد داشتن فرزند و همچنین فاصله زمانی از محل کار به محل امداد از مهمترین عوامل تأثیرگذار بر انتخاب سفر امدادرسانی هستند. بعلاوه متغیر تحصیلات (غیرمرتبط با زلزله) تأثیری در رفتار افراد پس از بحران ندارد.